IŞIKSIZ GECELERE

Bölüm 1 : Aptonya Araştırma Merkezi

*2011

 Yasemin: "Ben bugün dershane'ye gitmicem Begüm, akşam konuşuruz." el salladı ve okulun yanındaki dar sokaktan evine ulaşma düşüncesiyle ilerlemeye başladı. Ta ki ağzını  bir el kapatana kadar.

(aynı anda Meral)

Arkadaşlarıyla buluştuğu Cafe'den ayrılırken önünde duran siyah arabanın içine çekilmesiyle içini bir korku ve stres kaplamıştı.

(aynı anda Utku)

Evinin yanındaki barda çalışıyordu o gece de. Sigara içmeye dışarı çıktığında duyduğu çığlık sesiyle irkildi. Sigarasını yere atıp üstüne bastı ve sese doğru koşmaya başladı. Kızı arkasındaki adamdan kurtarmaya çalışırken  başına geleceklerden habersizdi. Ve biranda ağzına kapanan el ile artık yolun  sonunda olduğunu düşündü.

(aynı anda Ayberk)

İnternet kafenin ışıklarının gitmesiyle sigortanın attığını düşünmüştü. Bu arada kapının önünde beliren adamların üstüne yürümesiyle yanındaki sandalyeleri fırlattı, ise yaramayacağını  bilse bile umudunu kaybetmeyecekti. Ta ki  elleri arkada bağlanıp siyah bir arabaya bindirilene kadar.

Aptonya Araştırma Merkezinde (30 dakika sonra)

Bahar Hanım koşar adımlarla Doruk Bey'in odasına gitti, heyecanına yenik düşerek kapıyı tıklatmadan odaya daldı.

"Doruk beklediğimiz 4 denek gelmiş."

"Tamam Bahar sakin ol. Eninde sonunda geleceklerdi zaten hadi gidelim."

Aptonya'nın iki kurucusu hızlı ve kararlı adımlarla genel odaya yürüdüler. Önlerinde başları kapatılmış elleri bağlı 4 gencin  kimlikleri belirlemeye çalışıyorlardı. Başları açılan 4 genç 3 kız 1 erkek olması gerekirken 2 kız olması Bahar Hanım'ı sinirlendirmişti.

" Diğer kız nerede!"

"Bahar sakin ol. Bu çocuğu getirmişler üstünde gerekli testleti yapıp uygun mu görürüz."

"Peki o zaman" dedi ve  hakim olamadığı sinirle uzaklaştı Bahar Hanım. Uzun zamandır  gizli kuruluşlarının ilk çalışması için ciddi araştırmalar yapılıyordu ve şimdi çıkan bu küçük sorun her şeyi aylarca belki yıllarca uzatabilirdi. Sakin olup işleri yoluna koyup hızlandırmak için bir yol aramaya odasına girdi.

*2029

Coolside mağazası Dünya'da olup biten her şeye rağmen hala ayakta kalıp zengin ve kendini korumaya almış insanlara servis yapıyordu. Biranda içeri giren 3 kapşonlu kişinin ön vitrindeki kıyafet, ayakkabı ve çantayı alıp gitmesiyle görevli arkalarından bakakaldı. Ardindan hemen siyah telefona uzanip bir numarayi aradi: " Aradığınız kizlar burada sanırım 3 kız 1 i daha küçük.... Evet az önce geldiler.... Hızlı olmazsanız elinden kacirabilirsiniz...Evet baya hizlilardi....tamam efendim."
(Telefonu huzursuz bir hisse kapadi.)

*luna *mina *deniz
Luna: Çabuk olun! Arkamıza adam takmışlardır çoktan. Mina, kıyafetlerle ilgilenmeyi bırak da hızlan.

Mina: Ama ilk defa sevdiğim tarzda kıyafetler buldum, dedi mızıkçı bir ifadeyle.

Deniz: Çabuk, gelecekler!

Mina: Aman Hanımefendiye bak, büyümüşte küçülmüş.

Kızlar akşam için kalacakları çöp odası tarzı bir yer bulmuşlardı.

Deniz: Luna abla ben çok acıktım. Dışarısı tehlikeli biliyorum ama %53 ihtimalle yakınlarda bir büfe olmalı. Geçerken görmüştüm ama %3 yanılma payı %50 de stres ve heyecandan  yanlış görmüş olma olasılığıım var. Çökmüş apartman enkazlarının arkasında diye hatırlıyorum, dedi fısıldayarak çünkü Mina her zamanki gibi uyuyodu.

Luna vahşice Mina'nın üstüne atlayarak onu korkuttu.

Mina: Aaaaah!

Luna: Mina seni salak uyansana, peşimizde adamlar hanımefendi horluyor.

Mina: Off tamam be , iyi anladık, uyandım.

Luna: Ben yemek almaya gidiyorum. Sen Denize bak, dikkatli olun kapıyı-

Mina: Kapıyı kitle ve sakın dışarı çıkmayın, hep söylüyorsun ezberledim artık.

Luna: Peki ben gittim.

Luna  dikkatli adımlarla dışarı çıktıktan sonra cılız bir ses duydu.

"Abiiii" diyerek ağlayan sarışın küçük bir çocuk görmesiyle ona yardım etmeye gitti. Tam çocuğun ayağını sıkıştığı yerden çıkarmışken omzuna sertçe dokunan parmaklarla irkildim.