Utang ko sa kanya ang buhay ko...at kung di dahil sa kanya ay malamang...di ko na nakayanan ang lahat.
Ngayon...di ko na kailangang isipin ang nakaraan... dahil ngayon... alam kong di na ko mag-iisa.
Haharapin ko na ang buhay ng may pag-asa at ngiti lagi sa aking mga labi. Sa likod ng aking mga ngiti... ang pait ng kahapon... kung merong ngayon...kailangan pa bang alalahanin yoon?
BINABASA MO ANG
Sa Likod ng Mga Ngiti
عاطفيةBakit ba kasi ganito? Sa ‘kin na lang nila sinisisi lahat...wala naman akong ginawa... Kasalanan ko bang namatay si itay? Kasalanan ko rin bang nagpakamatay si inay? Dahil lang ba ampon ako sa pamilyang ito, ako na ang may kagagawan noon? Si ate, hi...
