SADECE SEN

giriş

yağmurdan dolayı ıslak olan şaçlarının içinen tekrar ellerini geçirirdi karanlık sokakta tek başına yavaş yürüyen kız aldığı haber yüzden ne yapacağını bilemeyen kız boş boş gezmeye başlamıştı daha yirmi bir yaşındaydı ve ölüm ona uzak bir kavram gibi dururdu hep . ne yapacağını bilemez halde durdu bağırmak çığlık atmak istiyordu fakat tek yapabildiği sessiz göz yaşları dökmekti annesine ne söylüyecekti babasının nasıl yıkılıcağını düşünmeden edemedi üniversiteden çıkarken bir anda başı dönmüştü ve sonra gözlerini hastanede açmıştı doktorun ona gayet soğuk kanlı bir şekilde herşeyi anlatmasını şok olmuş bir şekillde dinlemişti en sonunda yapılacak hi bir şeyin olmadığını günlerini iyi geçirmesini söyleyip çıkmıştı ne yapacağını bilemeyen genç kadın bir süre boş boş beyaz duvara bakmıştı kendine gelmeyi başardığında dışarıda şiddetli yağan yağmur yüzünden gözleri pencereyi bulmuştu ayakkabılarını giyip dışarı çıkmıştı yağmurdan kaçan insanları izlemişti bir süre sonrada yağmurun altında yavaş ve sakin bir şekilde yürümeye başlamıştı yağmur yavaş yavaş şiddetini azaltmıştı çantasından telefonunu çıkarıp bir süre boş ekrana baktı arkadaşlarını aramak istiyordu ama ne diyecekti baranı aramak geldi içinden zaten ölücem bunu söylemeden ölmek istemiyorum seni seviyorum demek istiyordu ama hala o kadar cesaretli değildi ama artık bir korkak gibi yaşamak istemiyordu bu yüzden ayağa kalktı ve ilk gelen taksiye binip baranın ev adresini söyledi evin olduğu sokağa girdiklerinde kız bir an herşeyi unutup panik yaptı bir süre sonra taksi gösterişli evin önünde durduğunda kız iyice panikledi bir an geri gitmeyi düşündü ama artık dayanacak gücü kalmadı parayı verip taksiden indi ne diyecekti sen hep beni küçük kardeşin olarak gördün ama ben seni seviyorum mu diyecekti büyük bir ihtimal onu görünce yine hi bir şey konuşamıyacaktı ve beraber şaçmalayacaklardı olsun dedi kız en azından görürüm umuduyla çaldı kapıyı kapıyı baranın kardeşi barçın açtı üstünde hiç bir şey yoktu ve altında sadece kapri tarzında bir pantolon vardı elindeki içki bardağını tek dikişte içti "ne var" dedi kafasının yerinde olmadığı belliydi "baran evdemi barçın"

"ne yapacaksın baranı ben varım olmazmı" dedi barın piç bir gülümsemeyle kız tam arkasını dönüp gidecekken "tam gel sadem şaka yaptı odasında" dedi kapıyı sonuna kadar açarak sadem açık kapıdan içeri girdi baranın odasının olduğu kata çıkarken arkasından gelen barına "uyuyormu" diye sordu baranla barçının odalarının olduğu katta çıktığında baranın odasının kapısını çaldı ve ses gelmeyince yine aldı kapıyı yavaşça açınca odada kimseyi görmedi "yok" dedi

"bak sen yokmuş" dedi barçın sırıtarak kızın üstüne gitmeye başladığında "barçın ne yapıyorsun"diye bağırdı sadem "şşş sakin ol sadem sadece biraz eğlenicez" dedi hala kızın üzerine giderken kızın sırtı soğuk duvarla buluşunca "ne yapma barçın lütfen hem abini seviyorum ben " dedi

sence umrumdamı" dedi barçın tek kaşını kaldırarak kızı kolundan tutup tek seferde yatağa yatırdı ve üstüne çıktı