İLKveSON -DÜZENLENİYOR-

6.BÖLÜM•

Yarın hem Özgür ve Can tanışıcak akşamda konsere gidicektik. Neler giyiniceğimi güçlükle seçtikten sonra salına gittim. Masanın üzerindeki pizza kutularını toplarken bir yandanda telefonla oynayan Can'a söyleniyorum.

"Ya tamam bi dahakine ben toplarım."

"Hı hep öyle olur zaten." Diyip konuyu uzattım, mutfağa gidip kartınları çöp kutusuna atıp en sevdiğim yer olan abur cubur çekmecesinden iki çikolata alıp birini cebime sakladım ve içeri gidip Can'ın yanına oturdum.

"Vaaay çirkin demek bize yok öyle olsun bakalım."

Dudaklarını büzüp telefonuyla oynamaya devam etti bende yanaklarını sıkıp kocaman öptüm cebime sıkıştırdığım çikolatayı ona uzatıp

"Hiç unuturmuyum seni." Dedim oda hemen elimden çikolatayı alıp büyük bir iştahla yemeye başladı.

"Ya Can yarın napıcaz bak çocuğu korkutma."

"Senin anlattıklarına göre iyi bi çocuğa benziyo fakat senin aptal aşık olduğunu düşünürsek bilemiycem."

"Off of."

"Asıl sana of Berna'yı sardın başıma çok konuşuyo."

"Ya iyi kız."

"He gel bi de bana sor." Baktım Can daha söylenmeye devam edicek bende odama gidip Özgür'ü aradım.

"Güzelim."

"Napıyosun."

"Evdeyim ve yarını sabırsızlıkla bekliyorum."

"Sorma ya bende çok heyecanlıyım."

"Ee."

"Ee."

"Özledim."

"Bende çok özledim neyse yarın buluşucaz zaten."

"Evet neyse ki, aa Özgür annem arıyo daha sonra ararım seni öptüm seni seviyorum."

"Seni çok seviyorum."

Özgür telefonu kapayınca annemin aramasını açtım.

"Efendim annecim."

"Nasılsın güzel kızım, unuttun bizi iki gündür aramıyosun."

"Dersten kafamı kaldıramıyorum ki zor ya valla."

"Babanın selamı var."

"Onun kocaman yanaklarından öp benim için, neyse anne kapı çalıyo ben seni sonra ararım öptüüm." Diyip kapatı verdim sonrasındada salona gittim.

"Heh kapı çalsın siz hiç müsait bi yerlerinizi kaldırıp açmayın Can bey."

"Bi dahakine açarım." Dedi telefondan kafasını kaldırmayarak ' zamane gençleri' diye söylenip ardındanda söylediğime suratımı buruşturdum. Kapıyı açıp karşıdaki kuryeye baktım ve hemen internetten sipariş ettiğim ayakkabının geldiğini anlayıp parayı ödeyip ayakkabıcıklarımı aldım.
Can'ın yanına gittim ve o da

"Bari giymediklerini bağışla lan ev ayakkabı doldu artık, güzellerini şu köşeye koyda dekor olsun bari." Diye dalga geçti her zaman ki Can diyip boşverdim. Odama gidip ayakkabıları dolaba attım ve kürkcü dükkanı misali gene Can'ın yanına gittim. Saat daha çok erkendi ve zaman geçmek bilmiyordu, uyusam? uykum yok ve onun dışında da yapıcak bişey yoktu.

"Alışverişe mi çıksak?"

"He evet senin ayakkabıya çok ihtiyacın var çıkmamız lazım." Yaptı gene yapıcağını.