De beste zomer ooit (acid)

|| 9 ||

Nathan's p.o.v.

Ik kijk naar Melanie, ze slaapt nog steeds. Ze ligt daar eigenlijk wel schattig. Ik kom net terug van het ontbijt. Ik heb voor haar een sandwich meegebracht want ik ga ervan uit dat ze honger zal hebben. Ik heb haar hier gisteren naartoe gebracht, want ze had iets te diep in het glas gekeken. Ik zie dat ze haar ogen zachtjes opent, maar ze sluit ze snel weer en kruipt kreunend weg in haar slaapzak. Ik grinnik, "Hoofdpijn?" vraag ik. Ik zie haar knikken dus sta ik op en loop naar mijn tent om iets tegen de hoofdpijn te halen. Als ik terug kom zit ze recht. Als ik haar daar zo zie zitten moet ik denken aan die keer dat ik teveel had gedronken, niet dat ik me daar nog veel van kan herinneren... ik geef haar het pilletje en ga over haar zitten. "Danku. Hoe laat is het eigenlijk?" vraagt ze. "Ongeveer half tien. Ik heb tegen Tom gezegd dat je ziek bent, en dat ik eten ging brengen, al de rest is met de activiteit begonnen. Heb je honger?". Ze schud haar hoofd, uit haar blik kan ik opmaken dat ze ergens mee zit. "Is er iets?" vraag ik, in de hoop dat ze zegt wat er is. "Wat is er gisterenavond gebeurt?" vraagt ze met haar hoofd een beetje schuin. "Je was bijna heel de avond bij Marlee en Celine, maar dan heb je iets teveel gedronken en toen..."  Even weet ik niet wat ik moet zeggen, moet ik het haar wel vertellen? Marlee en Celine hebben het waarschijnlijk toch ook gezien, dus ze komt er toch achter. "En toen?" vroeg ze bijna bang. "Toen ben je naar mij gekomen en heb je op de meest originele manier die ik al heb gezien je liefde aan mij verklaard." Ze legt haar handen op haar gezicht en denkt na over wat ik net heb gezegd denk ik. "En wat was je antwoord?" vraagt ze heel voorzichtig. Shit, deze vraag had ik niet verwacht, ik ga met mijn hand door mijn haar. Ik kan niet ontkennen dat ik haar leuk vind en dat ze iets met me doet. Maar ik kan toch geen relatie beginnen met iemand die ik amper ken. Wie weet is ze gewoon een fangirl die dit alles is scène zet. Ik kijk naar haar en zie dat ze nerveus naar me kijkt. "Misschien moeten we elkaar eerst beter leren kennen." zeg ik dan maar. Ze zucht opgelucht en knikt "Dat lijkt me ook een beter plan."

----------------------------------------------------

Sorry voor het korte hoofdstuk, maar ik loop een beetje vast na dit stuk, ik weet al helemaal wat ik na dit deeltje wil doen maar het stuk nu gaat een beetje moeizaam. Als jullie nog leuke dingen weten die er kunnen gebeuren op het kamp mag altijd reageren, dat zou wel helpen.

Ik wou ook vragen of jullie vinden dat Nathan uit mijn verhaal goed overeenkomt met de echte. En als dat niet zo is wat er zou moeten veranderen, zodat ik het zo realistisch mogelijk kan maken.

En als laatste wil ik jullie allemaal ontzettend bedanken voor jullie stemmen en reacties, ik heb besloten om alle mensen die stemmen of reageren te volgen. Dat is denk ik het minste dat ik kan doen.