Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าผมมีชีวิตรอดมาได้อีกวันในไร่แห่งนี้ ผมตั้งใจตื่นแต่เช้าเพื่อจะไปหาเจ้าม้าบราวนี่ ก่อนที่ยัยเมลิซ่าจะไปครอบครองม้าของผมอีก ยัยนั่นทำผมแค้นไม่หาย เมื่อวานตอนมื้อค่ำระหว่างที่เรากำลังนั่งทานอาหารกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาเธอก็ดันแวะมาที่บ้านผม
"อ้าว! เม นั่นเธอเองเหรอ มาสิๆ! มาทานมื้อค่ำกัน"ปู่ชวนเมให้มานั่งร่วมโต๊ะด้วย ไม่นะ!
"ไม่เป็นไรค่ะวิว แม่ของหนูแค่ฝากพายแอปเปิ้ลมาให้เท่านั้นเอง เดี๋ยวหนูก็กลับแล้วค่ะ"แม่ของผมรับพายมาจากเธอ
"แหม หน้าตาน่ากินจัง ว่าแต่หนูชื่ออะไรจ๊ะ?"
"เมลิซ่า สวอนค่ะ แต่เรียกเมเฉยๆก็ได้นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"นั่นไง! เธอยื่นมือสกปรกนั่นออกมาอีกแล้ว แม่ยื่นมือไปเชคแฮนด์พร้อมกับแนะนำตัวคนในบ้านทุกคน
"ส่วนนั่น แมทธิว ลูกชายของเราเอง"
"เอ่อ จริงๆแล้วหนูกับแมทธิวเราเจอกันแล้วล่ะค่ะ ที่คอกม้า เขาจำเจ้าบราวนี่สลับตัวกันด้วยนะคะวิว"
"ฮ่าๆๆ จริงเหรอหลานรัก!?"
"หางเจ้าบราวนี่สีน้ำตาลล้วนหนิฮะ"
"ปู่ว่าหลานจำผิดแล้วล่ะ ม้าของหลานมีหางสีน้ำตาลตรงปลายเป็นสีดำ"ผมหันไปมองเมที่กำลังยืนยิ้มให้
'มันก็แค่ยิ้มธรรมดาเองน่า อย่าไปใส่ใจเลย'
ผมพยายามคิดเรื่องดีไว้เพราะหน้าบูดบนโต๊ะอาหารเดี๋ยวจะโดนดุเอา
YOU ARE READING
Change (Perfect Stranger 4)
Teen Fictionคนเรามักเปลี่ยนไปเมื่อโด่งดังหรือรวยล้นฟ้า และแน่นอน! นั่นอาจเปลี่ยนนิสัยของคุณด้วย ถ้าคุณเป็นคนดีก็ดีแล้ว แต่ถ้าคุณกลายเป็นคนไร้หัวใจล่ะ? เมื่อถึงเวลานั้นคุณจะพยายามย้อนกลับไปเป็นคนเดิมมั้ย?... "ฉันไม่อยากให้เธอคิดว่าฉันเข้ากับเธอไม่ได้เพียงเพราะฉั...
