4
เช้านี้พ่อกับปู่ไปซื้อของที่ตลาดผมเลยต้องนั่งกินมื้อเช้าคนเดียวอย่างอึดอัดเพราะแม่เล่นมองผมและยิ้มตลอด
"แม่ยิ้มอะไรฮะ?"
"เปล่าก็แค่ แม่รู้สึกว่าลูกเปลี่ยนไป"
"ในทางไหนฮะ?"
"ดีขึ้น เหมือนตอนลูกเด็กๆเวลามาเที่ยวที่ไร่นี้ลูกดู...อ่อนโยน และก็ร่าเริง"
"เหรอฮะ? เวลาปาร์ตี้ผมก็ร่าเริงนะ"
"มันคนละอย่างกัน ว่าแต่ลูกกับเมลิซ่าเป็นยังไงบ้าง เริ่มอยู่ด้วยกันได้แล้วใช่มั้ย?"แม่ผมรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ นี่ผมต้องตอบอย่างระมัดระวังมากๆเพื่อไม่ให้คำตอบฟังดูส่อไปทางนั้น
"เธอก็นิสัยดีนะ อยู่กับเธอก็สนุกดี เป็นเพื่อนที่ดี"
"แค่เพื่อนเองเหรอ? เมออกจะน่ารัก! นี่แมท แมทธิว!..."ผมรีบลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากบ้านเพื่อไปดูแลเจ้าบราวนี่โดยไม่สนใจเสียงเรียกของแม่อีกเช่นเคย
ที่คอกม้าเงียบผิดปกติผมเดินเข้าไปในคอกกลับไม่พบใครนอกจากม้า ทำไมเมยังไม่มาอีก? ผมคิดแง่ดีเข้าไว้ว่าเมคงไม่ได้เป็นอะไรก่อนจะหันไปดูแลเจ้าบราวนี่ และม้าตัวอื่นๆแทนเมไปก่อน
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปแล้ว ผมนั่งรอเธอในคอกม้าแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าจะเธอจะมาเลย ผมรีบพาม้าตัวอื่นๆกลับเข้าคอกหลังจากที่ปล่อยพวกมันออกไปเดินเล่นที่ทุ่งหญ้าก่อนจะขึ้นควบเจ้าบราวนี่ตรงไปยังบ้านของเม
บ้านของเมไม่ได้ใหญ่เท่าบ้านผมแต่ก็ไม่ได้เล็กจนเกินไป หน้าบ้านมีแปลงดอกไม้เล็กๆ ข้างๆบ้านเป็นโรงเก็บของ ผมผูกเชือกเจ้าบราวนี่ไว้ใต้ต้นไม้หน้าบ้านเม ก่อนจะไปเคาะประตูแต่คนที่เปิดประตูให้ผมกลับไม่ใช่เม
YOU ARE READING
Change (Perfect Stranger 4)
Teen Fictionคนเรามักเปลี่ยนไปเมื่อโด่งดังหรือรวยล้นฟ้า และแน่นอน! นั่นอาจเปลี่ยนนิสัยของคุณด้วย ถ้าคุณเป็นคนดีก็ดีแล้ว แต่ถ้าคุณกลายเป็นคนไร้หัวใจล่ะ? เมื่อถึงเวลานั้นคุณจะพยายามย้อนกลับไปเป็นคนเดิมมั้ย?... "ฉันไม่อยากให้เธอคิดว่าฉันเข้ากับเธอไม่ได้เพียงเพราะฉั...