"Will you stop staring" inis kong singhal.
hahaha. Zia,Zia,Zia. Hindi ka ba napapagod? sabay subo sa cookies na kanina pa niya kinakain.
"Why? Cause I kept running in your mind? Tss, kung babanat ka make sure that it's not overused"
hahahhaha. ASA ka Zia! Hindi naman ako babanat eh, tyaka isang tao lang turo sa ulo ang pwedeng tumakbo dito ng walang sawa. hmm! ikaw ah, umamin ka nga 'Do you like me?
"What the! Odrick! Are you crazy?"
Oh! bakit ang defensive mo? Of course Im not. I'm just asking, yiiiieee ikaw ha so 'Do you really like me?' dali sagot na. I won't be harsh, promise.
Geez tong lalaking to, ughh! Asaran pala huh. Tinitigan ko siya. Yung titig na nag-uumapaw
ang emotion. Ngayon ko lang susubukan ang ganitong prank, sana gumana.
"What's the use of admitting if I can't make you mine" kunwaring malungkot at seryoso kong sabi
hah! natigilan siya. mag-sasalita na sana siya pero di ko hinayaan
"Could you be mine?"
umayos siya ng upo, humugot ng hininga.
Ah. Zia. ehem. Seryoso ka ba kasi. A-ano di ba a-alam mo naman na? ty-tiyaka ano binibi ah hindi ano shet sorry Zia ahh hindi ko naman ano Se-seryoso ka ba kasi ano, ui Zia! sita niya nung bigla akong yumuko para itago sana ang pigil kong ngiti, hahaha effective. Zia? a-ayos ka
lang ba? Ui?
BINABASA MO ANG
Unremembered
FantasyFor the past three years We belong to the same class But I never noticed him Never had an idea that he exist Until that day When I asked his name We met, we fought, became close, fell in love and out of love After that miserable day I intended to...
