Why?

Gebroken?

Waarom?
Die vraag bleef in mijn hoofd.
Sommige dingen breken mijn hart. Zoals
Degene waar ik van hou met heel mijn hart heeft een ander.
Gewoon een ander! Dat breekt mijn hart in meer dan duizend stukjes.
Ik hou van hem meer dan ik ooit van iemand heb gehouden.
Ik wouw hem vergeten maar hij bleef in mijn hoofd.
Ik kreeg hem nooit uit mijn gedachten ik hou gewoon zoveel van hem.
En nu heeft hij een ander gewoon een ander.
Voor mijn vrienden lijkt het alsof ik eroverheen ben dat het beter gaat.
Maar het maakt me kapot het houd niks meer van me over.
Drie jaar heb ik geprobeerd hem te vergeten.
Maar drie jaar en nu nog denk ik aan hem.
Achter de glimlach die ik altijd vol houd ligt mijn gebroken waarheid.
Mijn vriendin maakt hetzelfde als mij door maar dan met een eetprobleem erbij! Als er iets met haar zou gebeuren zou ik het mezelf nooit vergeven. Ik wist ervan ik kon haar helpen ik help haar maar dan zou het niet genoeg geweest zijn. Als er wat met haar zou gebeuren weet ik niet of ik wel verder kan. Schuldgevoel zou me kapot maken.
En mijn ouders als ze zouden ontdekken wat ik allemaal in me voel, zouden ze zo verdrietig zijn. Teleurgesteld, omdat ik nooit het lef had om het te vertellen.
Ik kom over als de altijd vrolijke hypere meid, soms ben ik ook echt zo maar achter alles huil ik. Van binnen huil ik alle tranen eruit die er zijn.