Gecelerin koynunda ağıt yakar çocuk yüreğim,
Meğer ne çok istemiş yüreğinle kutsanmayı,
Ne çok istemiş yüreğinde hapsolmayı,
Yarım bir kelepçe kapanmış gözlerimde
Baktığım da sensin gördüğüm de,
Aşk bu kadar acı çekmeyi haketmedi,
Sen kimsin diye azarladım kendimi
Ne sanıyorsun dedim bir de,
Cevabı yok bende binlerce sorunun,
uçsuz bucaksız bir kuraklık şimdi ruhum,
Son su damlasını gözyaşıma katıp
cenazemde akıttım, seni kaybettim...
Bu gece, az önce, sen gittin benden
Ben dur diyemeden, ben kal diyemeden,
Kendi idamıma hükümdü yitikliğim,
Binlerce kez vazgeçmek istedim olmadı,
Öyle bir yere koydum ki seni içimde,
Seni kendimden çıkardım, geriye bir ben kalmadı...
