Geri Dönüş;İNTİKAM

1. Bölüm

Yurttaki odamın gardırobunu toplarken telefonuma gelen mesajla olduğum yerde sıçradım.

Gelen:Bilinmeyen numara
Nereden geldiğini öğrenmek istiyorsan ...Apartmanının 6. Katının 28. Numaralı dairesinde kendine dair bir şeyler öğreneceksin.Bol şans...

Ne yani bilmediğim birisinin bana attığı mesajla o daireye gitmeyecektim.

Ama içimdeki hisler oraya gitmem gerektiğini söylüyordu.Çünkü gerçekten kim olduğumu ve nereden geldiğimi bilmiyorum.
Tek bildiğim adımın Dolunay olması.

Tüm elbiseleri gelişigüzel dolaba koydum ve ceketimi giyip dışarı çıktım. Bana mesaj atan  şahısa:

Gönderilen
Bana yeri tam olarak at.Ya da konumu at

Merdivenlerden hızla indim.Bir an durdum.Gelen mesaja baktım.

Konumu attığı yerin adını geçen yaşlı teyzeye sorduğumda:

-Evladım,orayı kime sorsan bilir valinin oğlu o lüks apartmanda oturuyor,dedi.

Ben de:
- Peki teyzecim bu oğlanın ailesi var mı?
Teyze:

- Bir tane kız arkadaşı vardı.Ama o intihar etti.Bu yüzden o da yalnız başına bu apartmanda oturuyor.Hatta ona Leyla'sına kavuşamamış Mecnun da derler.

Ben:
-Tamam teyzecim teşekkürler.

Teyzenin tarif ettiği yere gelince içimden buranın gerçekten çok güzel olduğunu düşündüm.

Apartmanın giriş kapısına geldim.Ama kapı şifreliydi.Etrafıma bakındım.Gelen geçen de yoktu.
Ben de bilinmeyen şahısa mesaj atacakken o şifreyi atmıştı.

Gelen: bilinmeyen numara
MetDol ( şifre )

Hayatımda duyduğum en saçma şifreydi.Ama bence bunun da bir anlamı vardı yoksa neden böyle şifre koysunlar ki.

Şifreyi yazdım ve kapıyı itip içeri girdim.Merdivenlere doğru yöneldim.6 kat çıkmam gerekiyordu.Ama asansöre binemezdim.Çünkü küçükken yurdun asansöründe kalmıştım.Elektirikler gitmişti.Geldiğinde ise 2. Kat ile 3. Kat arasındaydım.Beni çıkarmak için kolumdan çekmişlerdi. Ve o gün bugündür asansöre hiç binemiyorum.

Korkunç anımı hatırlayarak yukarı çıktım.

Bir dakika ben biraz önce geçmişle ilgili yeni şeyler mi öğreniyorum.
Doktor geçici hafızsa kaybı yaşadığımı söylemişti.Ama ben 17 yaşındayım.Doktor ise bunu bana 14 yaşındayken söylemişti
Sanırım herşeyi çok geç hatırlıyorum.

6. Kata gelince soluk soluğa kalmıştım.
28 numaralı kapıya geldim.Ama garip bir şey var.Bu evin kapısı aralık ama sanki içeride hiçkimse yok.

Kapıyı biraz daha araladım ve fazla ses çıkarmadan içeri girdim ve kapıyı kapattım.Kimse yok mu diye seslendim ama hiç ses gelmedi.

Ben de küçük adımlarla evi gezmeye başladım.Bir kapının önüne geldim.Bu oda dikkatimi çekti.

Kapıyı açtım ve içeri girdim.Bu oda diğer odalardan daha dikkat çekici ve güzeldi.

Bu oda özel çalışma odasına benziyordu. Süslü defterlerin olduğu bir rafa yöneldim.Bir defteri aldım.

Defterin kapağında "Mete ve Dolunay'ın günlüğü açma" diye yazıyordu.İçini açtım.İçindeki fotoğrafı görmemle etraf kararmaya başladı.Birden tüm gücümü kaybettim ve yere yığılacakken birinin beni tuttuğunu hissetim.

(((Arkadaşlar ikinci kitabım( birinci kitabımı yazdığım hesap açılmadığı için bulamayabilirsiniz)her yoruma açığım.Lütfen elinizden geldiğince yorum yazın...)))