Geri Dönüş;İNTİKAM

6.Bölüm

Adamın bunu demesiyle sanki tüm vücudum istem dışı bırakıldı.Adamın yüzünü tam incelediğimde bana çok tanıdık gelmeye başladı.

Şaka gibi bu adam benim babam.Bunları düşünürken gözyaşım firar etmişti bile

-Baba,dedim sessizce

Daha sonra ise ona doğru yürüdüm.Masasının karşısında durdum.Aslında eğer ki bir ailem olduğu ortaya çıkarsa onlara ağzıma ne gelirse söyleyeceğim sahneyi arkadaşım Damla ile birlikte aynanın karşısında yapmıştık.Hatta çok eğlenmiştik.Ama şu anda sanki konuşmayı unutmuşum gibi bir his oluştu.

Sanki dilsizim ya da elimi kolumu bağlamışlar gibi.Sadece gözyaşlarımın firar edişini hissediyorum.

Birden harfler birleşti ve kelimelerden de benim için önemli karşımdaki babam olacak adam için önemsiz cümleler oluştu.Hem ne de olsa beni sevmiyor.

-Neden beni almadın kimsesizler yurdundan?Çok mu kötü bir evlattım senin için?Hiç mi sevmedin beni?Annem nerde belki o beni seviyordur.Belki beni aramış ama bulamamıştır.Konuşsana be adam.Dilini mi yuttun?

-Dolunay kızım bak bildiğin gibi değil sana söz veriyorum her şeyi sana anlatacağım.Hem annen... Şey annen...

-Ne söylesene be adam ne oldu anneme beni ona götür.Hadisene sana diyorum adam.

-Bak Dolunay biliyorum yaşadığın şeyler çok kötü otur da doğru düzgün konuşalım.Hem bak rezil oluyoruz elaleme hadi kızım otur

-Bana kızım deme!Eğer ki sende vicdan olsaydı beni arardın.Benim kızım nerede ne yapıyor kimlerle diye düşünürdün.Beni arardın.Ama yok işte bunların hangisini yaptın ha hangisini söylesene.

Mete hızla içeri girdi en iyisi bu iğrenç babamla onu da tanıştırmak.

-Bak işte görüyor musun?O benim sadece bir arkadaşımdı.Ama bugüne kadar hep yanımda oldu.Bana yardımcı oldu ama sen sen ise beni hiç düşünmedin.Hayatına bensiz devam ettin.Bir daha karşıma çıkma.İstemiyorum seni.

Mete ise babam olacak adama kaşlarını çatarak baktı.

-Seninle işimiz bitmedi Sami Gökdeniz

Babam da Mete'ye aynı şekilde baktı ve onun yakasından tutarak

-Kızımdan uzak dur Korkmaz'ların kıymetlisisin demem gebertirim seni

Mete babamın elini hemen savurdu ve beni tutarak dışarı çıkardı.Bir dakika ben intikamımı daha almadım.

Babam olacak gereksizin odasına gittim ve masasının üstündeki genç kadın fotoğrafını alıp yere attım.Mete korkarak içeri girdi.Yere atmamla Gereksiz Adam bana baktı ve kaşlarını çattı.Adama bak hem bana kızım diyor hem de başka bir kadının fotoğrafını kırdığım için bana kaşlarını çatıyor.

Dur sen Sami gereksizi daha bitmedi.Bitmeyecek de.

Odadan çıktık ve müşterilerin yoğun olduğu masalara yakın yerde durdum.Sami Gereksizi de peşimden gelmişti.Ve tam istediğim bir sahne çok eğlenicez Sami Gökdeniz.

Sami gereksizini göstererek

-Bu gördüğünüz gereksiz adam benim babam oluyor.Ve o ben 14 yaşımda iken geçirdiğim hafıza kaybına rağmen beni hiç sormadı.

Annemle konuşmama izin vermedi.Eğer ki anneme izin verseydi şu anda annemle en büyük hayalimizi gerçekleştirecektik.Babam olacak gereksizin annemi aldattığını biliyordum.Ama annem o kadar hassastı ki ona dokunmaya bile kıyamayan ben ve onu aldatan babam.Çok güzel bir aile tablosu değil mi?Anne yeni doğmuş bebek gibi ona nasıl davranacağınız  bilemezsiniz baba ise bu kadar harika bir eşi bulunurken bar o*** tercih etti.Ve ben ben zaten yaşayan ölüyüm.Ailemi annemi babamı hatta Mete seni bile hatırlıyorum.Ama kabullenemiyorum.

Bir insanın hayatında hem dünyanın en mükemmel iki insanı bulunuyor hem de iğrenç bir babası.Evet çok saçma bir konuşmaydı.Bunun farkındayım.Ama yine de en azından bu iğrenç insanın iğrençliklerini duydunuz.

Çalışan garsonlara dönerek

-Bence bu iğrenç adamın işyerinde çalışmayın.Hem buradan kazandığı paraları Allah bilir hangi o***larla bu parayı harcayacak.

Sözümü bitirdiğimde kafedeki herkes beni alkışladı.Garsonlar önlüklerini çıkardı ve Gereksizin önüne attı.

Kafedeki diğer kişiler de yavaş yavaş çıktı.Gereksize dönerek

-Bu senin için az bile Sami Gökdeniz Beyy.Yaptıklarınızdan ve yapacaklarımdan korkun.Bol şans,diyerek eski sevgilimin koluna girdim ve dışarı çıktık.

Bu ona yapacağım en hafifiydi.

Ha bu arada evet geçmişimi adım gibi hatırlıyorum.Sadece kabullenmiyordum.Yoksa sizce 3 yıllık bir geçici hafıza kaybı olabilir mi?

Mete hala söylediklerimin etkisindeydi.Aslında Mete benim maskeli kahramın olduğu zaman yani yüzünü kapatarak geldiği zaman onu tanımamıştım.Hem benim hafızam Mete'nin evinde gördüğüm resimden sonra yavaş yavaş yerine gelmeye başlamıştı.Her gece bana acı çektiren beni yaşayan ölü yapan insanları görüyordum.Yani bir tür hatırlama.

Bir de orada ben herkesi hatırladığımı söylemiştim ya aslında Mete'nin eski sevgilimin olduğunu ve annem ile Mete'nin en harika insanlar olduğu aklıma o an gelmişti.Yani yavaş yavaş.

Mete'nin arabasına bindik.Mete küçüklüğümüzden beri oturduğumuz bir tepeden geçen yola sürdü.

Yol boyunca ikimiz hiç konuşmadık.

Mete arabayı bir yere park etti.Ve dondurmacıdan her zamanki gibi aynı olan dondurmaları yani benim limonlu ve çikolatalı yani ekşiyle tatlının bir arada olduğu dondurmamı Mete ise sade çikolatalı dondurmasını aldı.

Tepeye doğru tırmandık.Tepeye gelince ise her zamanki bağdaş kurarak oturduk.

Söze ilk başlayan taraf ben oldum.

-Mete aslında seni bugün hatırladım  ilk önce aklıma annem geldi konuşmalarımızda yani annem değerlilerimdendi.Zaten sadece değerlilerimden diğeri de sendin.

O an seni düşündüm.Benim için yeri geldiğinde bir baba,abi,öğretmen hatta yeri geldiğinde çok iyi bir kanka olmuştun.

Hafızamı kaybettim diye duygularımı kaybetmedim.Evet sadece o misin değil musun diye tereddütte kaldım.Ama sana olan sevgim sana olan aşkımdan da öteydi.Seninle her ne kadar sevgili olsaydık da sen asla öyle bir şey düşünmedin.Yapmadın da.Bir tür bukalemun korumaydın

Şekilden şekile giriyordun benim için.Ama ben hep bencil davrandım.Hayatımda iki yüce insan varken sırf iğrenç insanlar da olduğu için yani sırf ben rahatsız olduğum için intihara kalkıştım.Beni affet.Arkadaşlığımız bozulmasın.Birbirimize olan aşkımız da bozulmasın.Lütfen

Gözyaşlarımın akmasına engel olamadım.Beni bırakmasından çok korkuyorum.Çünkü ben hafızamı kaybetsem de kalbimde her zaman bir boşluk hissetim.O boşluğu dolduracak tek kişi Mete.

Başımı kaldırdığımda Mete'nin gözlerini dolduğunu fark ettim.Ona sarıldım ve

-Hadi ama yeter artık ağlamayalım evde kalmış bakireler gibi.Gel seninle eski günlerimize devam edelim ama bu sefer biz çekmeyelim çektirelim.Bedel ödetelim.Hadi var mısın?dedim elimi uzatarak.Mete gülerek elimi tuttu ve

-Sonuna kadar varım Dolunay sen nerdeysen ben de oradayım.