Çekil Yolumdan

ÇARPIŞMA

       Sıcak bir yaz günü Istanbul'da insanların iş haricinde dışarı çıkmak istemiyişlerini haklı bulurum.Istanbul yazın büyük beton bir tabut gibidir.    
Ama o gün nasıl bir cesaret geldi bilmiyorum en güzel halimle kendimi dışarı attım.Devamlı siyah tişört ve kot pantolon giyen biri olarak çiçekli kısa bir elbise giymek büyük bir devrimdir.Sanırım bir gün öncesi saçlarımı sarıya boyatmak böyle bir iyi hal dalgasına yol açtı.Kendimle gurur duyduğum bir görüntü diyebilirim.Tabi böyle festivale gider gider bi çiçek kız durumuna az sonra yaşayacaklarım hiç uymayacak.

Ben böyle ayağımda sandaletlerle uçuşan eteğimle birdenbire Istanbul trafiğinin tam ortasında kaldım.Hayaller ve hayatlar dercesine evden çıkan çiçekli elbiseli hippi, otobanda çırpınan bir teyzeye dönüşmustu.Evet o en güzel en havalı günümde ben nasıl bir gaza geldiysem artık otobanda kendimi karşıya geçmeye çalışırken buldum.Bir anda fren sesleri kornalar yanımdan çarpacak gibi geçen arabalar ve küfürler film şeridi gibi geçti gitti.Ah emekçi ben ekmek parası için nasıl da çırpınıyordum.

     Bu arada ben müzik dersi veriyorum.Kendi halinde kendi parasını kazanan özgür bir kızım.Özgürüm çünkü beni üzen beni kısıtlayan öcüleri hayatımdan coktan çıkarmistim.Canım babişkom ve tombiş annemle kendi yağımızda kavrulduğumuz bir hayatımız var.Film şeridini fazla uzatmadan o yol ortasında nasıl çarpıldığımı anlatayım.

     Otobanda ne bir ileri ne de bir geri...Kan ter içinde kaldım.insanlardan özür mü dilesem betonu kazıp yerin dibine mi girsem bilmiyorum.Mobeseler de çekiyordur kesin akşam haberlerinde çıkarim diye dusunurken bir fren sesi duydum .Büyük siyah bir araba aniden durdu yanımda .Trafik iyice çildırdı sayemde.Içerden "Gel hadi" dedi birisi.Adamı tanıdım sanki ama kim oldugundan emin degilim.Arabaya binmek zorunda gibi hissettim ve ordan kurtulmak için açık kapıdan atladım.