17 ağustos gecesi adapazarı'nda yaşlı bi teyze, gece saat 2 buçukta ana caddedeki apartmanlardan birinin zillerini çalmaya başlamış. kimse kadına kapıyı açmamış, hatta uyandırdıkları için, camı açan bağırıp çağırmış. üst katlardan bi adam, "gecenin bu saatinde ne istiyosun teyze?" diye sormuş. kadın, "karnım aç oğlum. bi parça ekmek var mı?" deyince adam, "yok, yok. allah allah, gecenin bu saatinde ne bu yahu?" demiş. yatağa döndüğünde karısı, yaşlı kadının aç olduğunu öğrenince, "keşke verseydik" demiş.
teyze zillere basmaya devam etmiş. en üst katta yeni evli bi çift oturuyomuş. kadının ne istediğini öğrenince kapıyı açıp yukarı çağırmışlar. evin hanımı, hemen yiyecek bi'şeyler hazırlamış. kadına eşlik edip beraberce yemişler. yemek bitince kadıncağız, "içimde bi huzursuzluk var. bi an evvel dışarı çıkalım" diye yalvarmaya başlamış. genç çift, sırf kadını kırmamak için sokağa inmiş. daha dışarı adım atar atmaz da her yan sallanmaya başlamış. depremde o kocca apartman yerle bir olmuş.
o binada oturanlardan sadece yeni evliler ve kocasına, "keşke yemek verseydik" diyen kadın ölümden kurtulmuş. onu da 3 gün sonra enkazın altından çıkarmışlar.
