Konuştuk. Ama okulda. Dilaraya dedim "Git çağır." diye. Çağırdı, konuştuk. Yüzüne baktıkça ona doyamamak mıdır ya o kadar özlemişim ki o yüzünü. Kahve gözlüm ya. Akşam olmuştu. Anneannemgildeydik. Tam olarak "Mirsaaat" dedim "Efendim" dedi ve gülen 2 tane emoji koydu. Okulda konuşurken yalnızdık hemen hemen. Seval olmasaydı keşke, 2 dakika da bir kulağıma bişeyler diyip duruyor. Atatürk büstü benim için çok özel ve önemli ya. Hep orda buluşuyoruz. Bana 3 tane kalpli çıkartma attı o an bir gereksiz mutluluk yaşadım. Taa ki Dilara'nın Ali Ceme ordan "Nisa seni seviyor." demesiyle herşey bitti. Ali Cem şuanda benim onu sevdiğimi sanıyor. Yazık gariban. Hakkındaki düşüncelerimi bir bilse, kalbi yok olucak. Acıyorum ona. Mirsat benim canımdı. Onla aramda hiçbir şey olmasa bile. Çünkü o benim ilk göz ağrım olucak diye kafama takmıştım. İnşallah Dilara'nın yalanını kimse ona söylemez, yoksa bütün güvenini kaybederim. Ve bunu hiç istemem
