Vampierenbloed (on hold)

7.

Louis stond zoals ik verwachte in de keuken.
"Hé Louis"...
Hij negeerde me compleet. Nou mooi was dat.
" Gaat het wel?" voegde ik er opgelaten aan toe.
"Niet echt" antwoorde hij en hij draaide zich om.
Ik schrok. Was hij aan het wenen?
"Wat zit je dwars?" vroeg ik bezorgt.
Louis keek me twijfelend aan.
"Dat hou ik liever even voor mezelf..ik..ah je zou het toch niet begrijpen.."
Een onaangenaam gevoel van ongerustheid nestelde zich in mijn buik.
"Maar Louis.." begon ik maar daar had ik meteen spijt van.
Hij keek kwaad naar mij op.
"Ik zei toch al dat ik het niet wou zeggen? Laat me nou eens met rust!"
Wat hadden mensen toch vandaag? Ik probeerde alleen te helpen.
Gefrustreerd liep ik de keuken uit op zoek naar Mira.
Na een kwartiertje hopeloos rondgelopen te hebben gaf ik het op en besloot het aan iemand te vragen.
Ik tikte op de schouder van een bruinharig meisje.
Het volgende moment werd ik afgeleid doordat ik iets warms en smerigs over mijn voeten voelde lopen.
Ik keek en zag een meisje gehurkt zitten...overgeven..op mijn voeten..GETVERDEMME.RANZIG.
Ik zette vlug een stap naar achteren zodat haar volgende lading kots op de vloer belande.
Snel liep ik naar de badkamer en spoelde mijn schoenen uit.
Jasses.
Het leek asof haar volledige maaginhoud in mijn schoenen lag!
Ik besloot uitijndelijk mijn ballerinas aan te doen aangezien het waarschijlijk nog altijd hygienischer was dan de plakkerige vloer van het huis.
Maar mijn feeststemming was ondertussen wel goed verkloot.
Ik maakte in gedachten een plan om Harvin te zoeken en te vragen of hij me vlug naar huis kon brengen.
Voor de tweede keer tikte ik op iemands schouder en vroeg dit keer waar Harvin was.
"Harvin wie?" vroeg ze met een dubbele tong.
"De broer van Mira?" probeerde ik.
Haar gezicht lichtte op.
"Owww jah, dat lekker ding.. Ehh ..hmm die is met lisa in haar slaapkamer denkik"
Shit. Die slet.
Ik had geen zin om Lisa opnieuw onder ogen te komen.
Ik voelde dat ik langzaam begon te flippen.
Ik moest hier weg. Nu.
Desnoods wandel ik naar huis.
Ik kalmeerde pas een beetje toen ik de frisse buitenlucht op mijn huid voelde.
Ik trok mijn plakkerige schoenen uit en begon langzaam naar huis te stappen.
Het leek verrassend licht voor dit tijdstip.
Ik stond even stil om rond te kijken.
Er waren geen straatlantarens en toch kon ik de weg en de verschillende bomen onderscheiden.
Bijna alsof het dag was.
Ik zag een druppel vallen en op de grond voor mijn blote voeten opensplatten.
Het plofgeluidje klonk opmerkelijk helder.
Maar na de eerste druppel volgden al snel meer.
Shit.
Ook dat nog..
Snel liep ik verder.
Na een paar minuutjes was ik al helemaal doorweekt.
Ik hoorde een auto afkomen.
Nog iemand die het feestje niet zo leuk vond?
Of misschien iemand die verdwaald was?
Ik haalde mijn schouders op.
Misschien was het wel iemand die hier in de buurt woonde...
Oké dat laatste klonk erg onwaarschijnlijk aangezien 'hier' in the middle of nowhere ligt.
Met een zucht stapte ik door in een vast ritme.
...
Vertraagde de auto nu? Of was het mijn verbeelding die op hol sloeg?
Ik keek achterom.
Een paar tellen werd ik verblind door het licht van koplampen.
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes.
En ja hoor de auto vertraagde tot hij naast me reed.
Het raampje ging open.
Er waren nog blauwe vlekken voor mijn ogen dus zag ik ni wie achter het stuur zat.
Maar zijn stem zou ik overal herkennen.
Ookal had ik die nauwelijks mogen bewonderen.
O jeetje, ik ben echt gek aan het worden hé..
Ondertussen kon ik al weer normaal zien met mijn ogen en ik zag Jake verwachtingsvol kijken.
Abrupt besefte ik dat ik niet gehoord had wat hij zei.
"Sorry wat zei je?" vroeg ik beschaamd.
"Ik vroeg of je misschien een lift kon gebruiken." zei hij met een grijns op zijn gezicht terwijl zijn ogen mijn doorweekte lijf scanden.

ZO DAT WAS WEER EEN STUKJE X NINJA