Papatyam

Anılar Yeter

  Gayet normal bir arkadaş ilişkimiz vardı. Ailesi taşınmaya karar verene kadar. Haberi olmasına rağmen söylemedi bana.                    Üzülürmüşüm...

  Yine üzüldüm, papatyam. Daha yapacak onca şeyimiz vardı ve sen karşıma dikilip "gidiyoruz..."  diyordun. Zaten daha fazla tutamadım içimdeki kelimeleri. Dökülüverdiler ağzımdan, hızlıca.
  "Gitme, papatyam..."
  "Sensiz yapamam, biliyorsun..."
  Karşılık yoktu. Papatyam sessizdi. Dudaklarını hafifçe aralayınca onun ağzındanda dökülüverdi kelimeler.
   "Geçti..."
    Sessizliğe dayanamamıştı yine, geveze papatyam.
  "Gidiyorum ve elimde bir fotoğrafın bile yok Atlas..."
  Mırıldanıverdim, aniden...
  "Anılar yeter..."
  Anlamıştı, duygularımın farkına varmıştı, geçte olsa. İlk teklifimi ona gitme diyerek etmiştim, ona. Reddedittiği ilk teklifti, bana karşı...
  Bunu kolay kolay kaldıramayacağımı bile bile gitmişti. Ve bundan sonra benimle konuşmayacağını bile bile yapmıştım, bunu...
  Olsun. Canı sağ olsun, papatyamın...
  Mutlu olsun...
  YETER...