I'm Inlove With A Numb (A Short High School Heartbreak Story)

I'm Inlove With A Numb (A Short High School Heartbreak Story) Part II

Aug 29, 2013 

"Bee-do! Bee-do! Bee-do!" nagriring na pala ang alarm ko. Umaga na pala di ko pa alam. Masyado kasi akong inaantok. "Hay! Eto na! Quiz Bee na!" sambit ko sa sarili ko. 

Dumeretso na ako sa dining room para kumain. Naghihintay na kasi sila mama doon. Pagkatapos ko kumain ay inihanda ko na ang uniporme ko at naligo. Naayos ko na lahat. Pagkatapos ko maligo ay nag ayos na ako. Tapos ko nang gawin ang lahat. Lumabas na ako ng bahay para mag abang ng tricycle. Nasa school na ako. Syempre ang mga COCC ay nasa gate. "OhMayGee! Si Adrian Pascual!" sambit ko. Shems. Hindi ko alam na printed pala ang medyas ko. Then nadidinig ko na yung girl na kinakausap si Adrian "Ayun oh! Dali na! Printed yung medyas nun!" then lumapit si Adrian "Ate, palista nalang po kayo dun." OhMayGee! Kilig to the roots ako dun! Ahahaha! 

Then tapos na akong magpalista. Lumakad na kami ng kaklase ko papunta sa room. Then pagdating sa room as usual, andun na sila Bea. Sila naman kasi ang laging maaga. Hahaha. As usual laging gawain ng mga estudyante ng St.Mark. Nagmamadali ang lahat na gumawa ng assignment. Then nagdatingan na ang iba naming kaklase. Napansin namin, wala pa si Rosa. And sakto nung hinahanap namin siya, dumating nanaman tong pinsan niyang malapad ang noo. -_- Edi tinanong ko siya "Si Rosa?" sabi ko. Then wala siyang ginawa. Dinaanan niya lang ako. Syempre nandun ang mga kaibigan ko. So parang napahiya ako sa harap nila. Lahat sila nagsigawan "Aray! Ang sakit nun! Di pinansin" sabi nila. Tapos yung kaklase ko naman ang nagtanong. Then nagulat ako sa kanya sumagot tapos sa'kin hindi. So feel ko talaga yung pagka pahiya ko umagang umaga! -_- So I decided na lumabas nalang ng classroom at maglabas ng sama ng loob. 

Then pag uwi ko ng bahay, binuksan ko agad yung laptop. Deretso sa youtube. Pinakinggan ko nalang yung porque. Di ko namalayan na tumutulo na pala yung luha ko. Then umiyak nalang ako ng umiyak. Matutulog na dapat ako. Then bigla akong nakaisip ng sulat na sobrang nakakaiyak. "Joyce, pakibasa nalang sa harap ng klase. Thank You lahat sa inyo. Thank You for being part of my life. Thank You sa pagpapasaya sa'kin kahit sa ilang months tayong nagsama sama. Thank You sa pakikinig sa mga non sense drama ko tungkol kay Kiezer. Sa mga teachers naman po namin. Thank You po sa pagtuturo pagtitiis at sa pagpapasensya po. Marami po akong natutunan sobra. Thanks to all of you. Without you, my life will be non sense. I Love You all & Goodbye."  habang naiisip ko yan, bigla akong napaiyak. Naisip ko na ang pinakamasamang bagay sa mundo dahil depressed na depressed na ako. Pero buti bigla akong nakatulog. Pag gising ko kinabukasan, magang maga ang mata ko. Then as usual, deretso ako ng dining room pagka gising ko. Nanibago sila mama sa akin dahil ang onti lang daw ng kinain ko. Di naman kase talaga ako makakain nung umagang iyon dahil nga iniisip ko ang mga nangyare nung gabi. Then pumasok na ako. Halos lahat ng tanong ng mga kaklase ko, "Bakit namamaga mata mo?" "Umiyak ka kagabi nuh?" kabilaang tanong yan. Shems. Then nung recess namin nung 3:00 o'clock ng hapon, kinausap ako ni Sissy Cath. "Anong problema mo?" tanong niya. "Wala 'to" sagot ko. "Maniwala ako sa'yo. Kilala kita. Pag ganyan ka may problema ka." "Wala nga akong problema!" sigaw ko. *hinarangan ako* Ayaw nila talaga akong palabasin hangga't di ko sinasabi problema ko. Then napilitan nalang akog ikwento. Nagulat ako nang bigla siyang bumaba para kausapin si Kiezer. Hinatak niya to paakyat! XD Then lumayo muna sila sa'min. 

Cath:Bakit hindi mo pinapansin si Pauline? 

Kiezer: Bakit? Sino ba siya? 

Cath: Si Pauline nga!

Kiezer: Bakit? Di naman niya ako kinakausap e.

Cath: E bakit kanina daw kinausap ka niya di mo daw siya pinansin.

Kiezer: E may topak nga ako nun.

Cath: Mag sorry ka sa kanya.

Kiezer: Ayoko nga! 

Cath: Magsorry ka na!

Kiezer: Ayoko nga e! 

Nagpatigasan pa ang dalawa. Then sabi ko "May topak siya pero si Chinnie kinausap niya? Hayaan mo na. Kung ayaw niya mag sorry edi wag." Then by that time napaiyak nanaman ako. "Niloloko ko lang sarili ko e." sabi ko nalang sa kanila. Then ayun. Umiyak nanaman ako ng umiyak. Then nung naglilinis na kami, sinabi ko kay Cath yung naisip ko nung gabi. Sabi niya "Wag mo gagawin yun." Sabi ko naman "Di ko na kasi kaya yung depression ko e." Then sabi niya "Isang iyak mo pa sis susugurin ko na talaga yan. Last na iyak mo na 'to ah?" Sabi ko "I promise mo sa'kin na kahit umiyak ulit ako hindi mo siya susugurin o kakausapin. Ayoko mag away kayo nang dahil sa'ken. Ayoko masira friendship nyo nang dahil sa'kin." Then di nlang siya sumagot. Nagpatuloy  nalang kami maglinis kahit na umiiyak ako. Then uwian na namin. Dumeretso kami sa tent dahil  yun lang naman ang tambayan namin. Then si Chinnie naman ang kumausap kay Kiezer. Sabi niya "Uy! Mag sorry ka na nga kay Pauline!" Then sumagot si Kiezer "Ayoko nga! Di ko nga kilala yun e! Sino ba yun?" then lumapit sa'kin si Chinnie para sabihin. "Sabi sa'yo e. Di na ako kilala niyan." sabi ko nalang kahit masakit. Tapos sumigaw sigaw nalang ako "Who you!?"  sumigaw ako ng ganyan. 

Hay! Hirap talaga magmahal! Sana last na 'to. Sana next time di na ako masaktan. Osiya hanggang dito nalang muna. Next time ulet! :)