Büyük Oyun

Oyun Başlasın

İLK KALKAN DENİZ

Kalktığımda kapkaranlık bir yerdeydim. En son hatırladığım şey bir arka sokakta iken biri beni kaçırmıştı. Gözlüğümü düzelterek kalktım. Ayaklarımda sadece çorap vardı. Bir adım attım ki ayağım ıslandı. İlk önce pek umursamadım ama ayaklarımdan kan kokusu geliyordu. Sanırım bastığım şey kandı. Korkuyla bağırmaya başladım "Kimse yok mu ?!?" Ama kimse yoktu. Çoraplarımı çıkardım. Kokuya katlanamazdım. Cebimi aramaya başladım. Telefonumu aldım. Flash açtım. Korkuyla yere çevirdim. Evet. Kırmızı sıvı tam iğrençliğiyle orada duruyordu. Kana karşı fobim vardır. Yürümeye başladım. Her yerde kan vardı. Kan kan ve kan. Belli bir süre ilerledikten sonra iğrenç bir koku geldi burnuma. Yavaşta kokunun geldiği yere gittim.Karşıma bir kapı çıktı. Kapıyı korkuyla açtım. Karşımda bir testere ve ikiye bölünmüş kocaman bir insan vardı. Kusacaktım. Odadan çıktım. Tam koşuyordum ki tüm ışıklar açıldı. Korkuyla telefonumu kapattım. Derken kalın ,soğuk ve ürpertici bir ses duydum "Merhaba Deniz .." korkuyla sıçrayınca bir kahkaha attı. "Sen kimsin ?" Dedim. Sesim çok az çıkmıştı ama beni duymuştu. "Bu önemli değil. Asıl önemli olan sen niye burdasın ?" Dedi. "Ben b-bilmiyorum !"dedim. Kekeleyerek söylemiştim bunu. "Bunu öğreneceksin ! Şimdi senle bir oyun oynuyacağız !"dedi . Fısıldayarak "Tüküreyim ben senin oyununa ..."dedim. "Bu odadan başka bir odaya çıkan bir kapı var. Hemen sağında. Bu kapıdan çıkmak için 10 dakikan var. Açtığında hemen kapıyı kapat ve son hızınla koş. Çünkü eğer yapmazsan bombadan zarar görürsün. Haa bu arada 10 dakika içinde çıkamazsan bomba patlar ve sende ölürsün !" "HAYDİ BAŞLA !" Dedi. Korkuyla etrafıma bakındım. Bir anahtar aramaya başladım. Ancak anahtardan hiç bir iz yoktu. Ne yapacağımı bilemiyordum. Sürem gittikçe azalıyordu. Korkuyla Odada tur attım.
Derken bir testere buldum. Kapıyımı kesecektim ! Asla. Bunun içinde bir iş vardı. Kapıyı kırmayı denedim. Sadece 1 dakikam kalmıştı. Sonunda kapıyı açtım. Sadece 10 saniye kalmıştı. Kapıyı hemen kapattım ve koşmaya başladım. Bir koridordu koştuğum yer. Bir anda bomba patladı. Biraz tökezledim ama uzakta olduğum için pek bir şey olmadı."Aferin ! İlk oyunu geçtin. Peki sana bu odalardan birinde arkadaşın Selmanın olduğunu söylesem !"dedi. Bir anda dondum. En iyi arkadaşımdı Selma. "Bu 5 odadan birinde Selma. Şimdi onu ne kadar iyi tanıdığına bakacağız. Selma en nefret ettiği renkli kapının arkasında. Ama unutma. Eğer bir kere girersen çıkamazsın. Ve arkadaşın ölür !" Dedi. 5 kapı vardı. En sevmediği renk Pembeydi Selmanın. Ama yoktu o renk. Sadece Mor , Yeşil , Siyah , Lacivert ve Kırmızı vardı. Yeşil , Kirmızı ve Mor olamazdı. Onlar en sevdikleriydi. Siyah ve Lacivertten şüpheleniyordum.Derken Selmanın bana lacivertin ne kadar iğrenç bir renk olduğunu söylemesini hatırladım. Hemen o odaya girdim. "Aferin. Arkadaşını iyi tanıyorsun..." dedi. Gerçekten karşımda Selma duruyordu. Ama bayılmıştı. Hemen onu kaldırıp sarsmaya başladım. Gözleri yavaş yavaş aralandığında korkum azaldı...
İKİNCİ SELMA
Biri beni hayvan gibi sarstığı için bir anda kalktım. Karşımda en yakın arkadaşım Deniz duruyordu. "D-deniz ?! Ne yapıyoruz burada ?"dedim. "İnan bana hiç bir fikrim yok..." dedi.
"En son abimle dershaneden çıkmış eve gidiyorduk. Sonra ben çöp atmak için bir ara sokağa girdim. Birden kendimi burada buldum..." dedim. "Burada tuhaf bir şey oluyor..." dedi Deniz. "Bildiğim tek şey burada yalnız olmadığımız..." dedim. Derken bir ses "Merhaba hanımlar. Size neden burada olduğunuzu söylemiyeceğim. Para ile değil sırayla...
"Ama söyliyeyim. Burada kesinlikle yalnız değilsiniz. Bu binanın içinde 10 arkadaşınız daha var...
"Ve onlarla ve tabii sizinlede oyunlar oynayacağız. Ama unutmayın oyunlarda sadece zeka yetmez, teknik,fedakarlık,kurnazlık gerekir. Ölüm söz konusu olursa arkadaşlık diye bir şey kalmaz. İnsan sadece kendini düşünür..." dedi ve zalimce bir kahkaha attı. Ardından bir sessizlik dalgası çöktü. Deniz ile birbirimize baktık. Nasıl bir şeyin ortasına düşmüştük ?"