"Güneş Yılgın mı?" Duyduğum şeyi aklım almıyordu. Ama Güneş Yılgın benim! Nasıl benim adımı söyler? Benden bahsediyor olamaz dimi?
"Bitanem bak biliyorum inanması zor. İmkansız gibi birşey yıllarca annen ne baban bildiğin insanlar öz annen ve baban değil. Bu beden bile sana ait değil-"
"Kızının ben olduğumu söylemiyeceksin herhalde?"
Bütün vücudum titriyordu resmen. Yıllarca annem ve babam bildiğim, canımdan çok sevdiğim insanlar parayla tutulmuş iki oyuncu olamazdı!
"Sana inanmamı beklemiyorsun dimi?"
"Tabiki de beklemiyorum ama inanmaktan başka bir çaren var mı? Sence ailenin ve neredeyse bütün tanıdıklarının ortadan bir anda kaybolması tesadüf mü?"
"Bu bir şaka falan mı? Eğer şakaysa hiç komik değil!"
"Sence bu kadar ciddi bir konuda şaka yaparmıyız?"
"Yaa sen çocuk mu kandırıyorsun? Yok annem babam sahteymiş! Sen kimsin de ben sana inanıcam? Sana ne benim hayatımdan !"
Ses tonum gittikçe yükseliyordu ve benim sesim yükseldikçe Nergiz'in gözleri doluyordu.
"Ama söylediklerimin hepsi doğru." Bunu söylerken sesi o kadar güçsüz ve çaresiz çıkmıştıki biran gerçekten söylediklerinin hepsine inanmak istedim ama bu kadar saçma bir şeye inanacak değilim.
"Eğer söylediğin şeye o kadar çok inanıyorsan bunu bana kanıtla. Hiç tanımadığım birinin söylediği şeye inanacak değilim kusura bakma. Üstelik söylediği şey bu kadar imkansızsa."
"Tabikide bunu sana kanıtlıyacağım. Hem zaten inanmaman çok normal hatta, hatta bekle şimdi kanıtlıyabilirim."
Ben hala boş gözlerle ona bakıyordum. Neyi kanıtlayabilirdi ki ? Böyle birşey im-kan-sız-dı!
Nergiz cebinden telefonunu çıkartıp birşeyler tuşladıktan sonra telefonu kulağına götürdü.
"Yağız makyöz ve hemşireyi yolla."
Dedikten sonra telefonu kapatıp bana döndü.
"Merak etme bitanem sana herşeyi kanıtlıyacağım."
Dedi ve onun cümlesini tamamlamasıyla odanın kapısı açıldı.
İçeriye iki tane kadın girdi. Birinin üstündeki kıyafet beyaz hemşire kıyafetiydi, diğerininkiyse tamamen farklı ve salaştı. Nergiz'in telefonda bahsettiği makyöz ve hemşire bunlar olmalıydı. Ama bunları niye çağırmıştıki ?
"Ne oluyor bunlar neden geldi?"
"Tatlım biz seni uyutacağız. Uyanınca bütün gerçekleri en açık haliyle göreceksin."
"Ne uyutması ya? Hayır olmaz! Ne yapıcaksanız yapın ama beni uyutamazsınız!"
Nergiz hiç beni dinlemeden "Kızlar siz işiniz yapın."deyince isimlerini bilmediğim makyöz ve hemşire benden tarafa doğru yürümeye başladılar.
"Hayır diyorum anlamıyor musunuz? Hiç kimse beni bayıltamaz!"
"Herşey senin için bundan emin ol."
"İstemiyorum! hayı-"
Ve karanlık...
***
Kendimi üzerimden tır geçmiş gibi hissediyordum. Sanki deprem enkazının altında kalmış gibi bütün vücudum hem ağrıyor hemde sızlıyordu ve anlam veremediğim bir soğuk vardı. O kadar soğuktu ki resmen buz havuzunun içinde yatıyordum.
