Mah bestie asked me to write one Greek inside out,STARNERVE one shots! So I decided to write it in here. If you want to read it but you don't know Greek,then help that chapter get 5 votes and I'll make the same story at English too! It will be technically the time that Fear says Joy that he loved her so it's like my other STARNERVE fanfics did not existed in that story. It'll be the first Greek StarNerve story that been ever written so I'm kinda excited! The story won't be in another book but only at that chapter so enjoy:
Η Riley είχε αποκοιμηθεί νωρίς και έτσι στο κέντρο έλεγχου επικρατούσε γαλήνη και ηρεμία. Τίποτα δεν μπορούσε να σπάσει τι σιωπή παρά μόνο τα ηχητικά εφέ του ονείρου της.
Σήμερα,τη βάρδια είχε αναλάβει η Χαρα που παρακολουθούσε το όνειρο συνεπαρμένη απο τη πλοκή του. Στη πραγματικότητα το όνειρο δεν ηταν τίποτα ξεχωριστό μα στα μάτια της Χαράς έπαιρνε άλλη μορφή. Στην οθόνη φαινόταν η Riley παρέα με τους νέους της φίλους να χορέβουν σε ενα πάρτι παρέα.
Ενα μεγάλο χαμόγελο χαράχθηκε στα χείλη της βλέποντας το κοριτσάκι τους να διασκεδάζει.Μεγάλωνε πλέον και τα όνειρα της διαφοροποιούνταν,μα η Χαρα την αγαπούσε ο,τι κι αν συνέβαινε. Η Riley θα έκλεινε τα 13 σε λιγο καιρό και έτσι κάθε της όνειρο αφορούσε πάρτι και χορό.
Το όνειρο πια μονότονο,βαραίνει τα βλέφαρα της και την κάνει να ετοιμάζετε να κοιμηθεί. Μπλεγμένη όμως στις σκέψεις της,ειναι σε εγρήγορση. Απο την ημέρα που η Αηδία πάτησε το κουμπί της εφηβείας τα συναισθήματα αλλά και η Riley είχαν μπει σε άλλη λογική! Όχι τόσο παιδική και αφελή...Το παιχνίδι δεν ηταν πια κέντρο στη ζωή της. Και έπειτα καυγάδες,κλάματα και ανησυχίες τη τριγύριζαν συχνά κάνοντας τη Χαρα να νιώθει απερίγραπτα ανίκανη και άχρηστη,όταν δεν της βρισκόταν ευκαιρία να την ελέγξει.
Στην οθόνη παιζόταν συνέχεια και συνέχεια το ίδιο πράγμα. Χορός,πάρτι και μουσική! Η Χαρά σηκώθηκε απο τη θέση της και κατευθύνθηκε προς την οθόνη που φώτιζε όλο το δωμάτιο. Ήρεμα την άγγιξε κοιτώντας τη Riley να ξεφαντώνει.
Ξάφνου ακουσε ελαφρά βήματα πίσω της. Γύρισε να δει μα δεν υπήρχε κανείς παρά μόνο εκείνη. Αναστενάζοντας επέστρεψε στην θέση της,συνεχίζοντας την παρακολούθηση,ώσπου δυο χέρια της έκλεισαν τα μάτια.
"Μάντεψε ποιος;" τη ρώτησε γελαστά μια γνωστή φωνή.
Εκείνη γέλασε και μαντεύοντας ειπε:"Φόβε;"
Άνοιξε τα μάτια της και ο Φόβος χαμογελαστός φανερώθηκε απο πίσω της.
"Ήθελα να πάρω εκδίκηση για της άπειρες φορές που το είχες κάνει σε μένα." αποκρίθηκε με έναν αστείο μορφασμό.
Η Χαρα δεν μπορούσε να βοηθήσει παρά να σκάσει στα γέλια."Είσαι αδιόρθωτος" αστειεύτηκε."Γιατι είσαι ξύπνιος τέτοια ώρα;"
"Να...Δεν με παίρνει ο ύπνος"
"Θα ήθελες τότε να μου κανείς παρέα; Ξέρεις είναι απίστευτα βαρετό να βλέπεις το ίδιο όνειρο μοναχός" τον ρώτησε γλυκά.
"Φ-φυσικά! Γιατι όχι;"απάντησε ντροπαλά εκείνος.
Μια παράξενη ησυχία περιτριγυρίζε τα δυο αισθήματα,καθώς αφηρημένα παρακολουθούσαν τον ξέφρενο χορό της Riley. Σπάζοντας την ησυχία η Χαρα του ειπε παιχνιδιάρικα:Έλα...Θες να χορέψουμε με τη μουσική απ'το όνειρο;"
Ο Φόβος ένιωσε την αναπνοή του να βαραίνει και τη καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή! Εκείνος να χορέψει με τη Χαρα; Εκείνη που ηταν τέλεια σε τόσα πράγματα-καθώς και στο χορό- να χορέψει με αυτόν που μπορεί να την τραυματίζε απο μια λάθος χορευτική κίνηση; "Δ-δεν μπορώ Χαρα! Δεν γίνεται"της φώναξε με τρεμάμενη φωνή.
Σαν να προσπαθούσε να καταλάβει τι της φώναξε μόλις,τον ρώτησε μηχανικά και με αφέλεια:"Μα γιατι;"
"ΧΑΡΑ,ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!,πήρε μια βαθιά ανάσα και έπειτα συνέχισε,Φ-φοβάμαι Χαρα! Δεν ειμαι καλός χορευτής"
Η Χαρά αναστέναξε και τον κοίταξε μέσα τα μάτια."Το ξερω πως είναι δύσκολο για σένα να μην φοβασε μα δεν χρειάζεται. Θα σε βοηθήσω αν χρειαστεί αλλά...σε εμπιστεύομαι!"
Αυτά τα τελευταία λόγια τον παραξένεψαν.Τον εμπιστευόταν;
"Εντάξει"ειπε με θάρρος δίνοντας της το χέρι του. Εκείνη του χαμογέλασε και έπειτα βρίσκοντας τον ρυθμό τον παρότρυνε να χορέψει.Κάνοντας μια εντυπωσιακή στροφή,η Χάρα επέστρεψε στην αγκαλιά του! Ο Φόβος με ενα σίγουρο χαμόγελο τη βοήθησε να κάνει μια χορευτική κίνηση και έπειτα,πιάνοντας τα χέρια της,συνέχισε,πλεον χωρίς άγχος να χορευει στο ρυθμό! Τέλος,όταν το τραγούδι έγινε αργό και ήρεμο,την στροβίλησε γλυκά και την έσφιξε στην αγκαλιά του."Σ'ευχαριστώ" της ψυθίρισε.
"Για ποιο λόγο;"
"Διότι με έκανες να χορέψω...και υποθέτω να ζήσω λιγακι-όπως μου λες κι εσυ-! Να διασκεδάσω χωρίς να έχω άγχος αν θα γίνει τίποτε κακό. Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτο! Και στο χρωστάω! Είσαι πραγματικά ξεχωριστή Χαρα...και πάντα με χαροποιείς"
Τα μάτια της Χαράς γέμισαν δάκρυα. Και οχι θλίψης μα απερίγραπτης ευτυχίας! Τον αγκάλιασε και ήρεμα του ψυθίρισε:"Σ'αγαπω. Πάντα σε αγαπούσα και πάντοτε θα το κανω!"
Είχε καταφέρει να του πει τις δυσκολότερες λέξεις και την είχε βοηθήσει εκείνος!
Ο Φόβος έμεινε βουβός,αμίλητος...Τότε,κάνοντας ενα δύσκολο βήμα στις σχέσεις τους,έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό της και τα χείλη τους συναντήθηκαν.
Η Χαρα ξαφνιασμένη αποτραβήχτηκε αλλά πριν φύγει της έπιασε το χέρι."Κι εγω σ'αγαπω"! Ενα μεγάλο χαμόγελο εμφανίστηκα ξανά στα χείλη της,αγκαλιάζοντας τον!"Δεν το πιστεύω,σκέφτηκε την ίδια στιγμή ο Φόβος,τα κατάφερα. Της είπα πως νιώθω και το καλύτερο; Με αγαπάει και εκείνη! Απο εδώ και πέρα θα έχω με κάποιον να μοιραστώ τα δικά μου αισθήματα!
ΤΕΛΟΣ!
I hope you liked it and see you at the next chapter👋
