KASAM

2.BÖLÜM"KÎN"

Daha yoğundu duygularım,etafım da dolaşan sesler kulağıma dolsa da dikkatimi dağıtmaktan çok sinirlerimi bozuyordu.Acıyla yutkunarak titrek bir soluk aldım.Înder'i özlemiştim.Onu görünce seslerinden ve dürtülerinden kaçtığım duygum harekete geçsede.Onun beni pek yumuşak anmadığını anlamam geç olmamıştı.O bana sinirle ve nefretle bakarken ben ona özlem ve ne olduğunu kendimden gizlediğim duyguyla bakmıştım.Dersi dinliyemiyordum,beynim uyuşmuş bir hâlde ne yapacağım hakkın da ufak bir fikrim dâhi yoktu.Kahır dolu bir mahçupluk sarmıştı çehremi.Olduğum yerden rahatsızca kıbırdandıktan sonra,usulca gözlerimi kapatıp Saif Ali Khan'ın dediklerini hatırlamaya çalıştım.

"Baban samimi bir dostum ve sende onun kızı olduğuna göre birbirimize yardımcı olalım.Küçük hanım"o zaman bana küçük demesi sinirimi bozsada onu dinlemeyi tercih etmiştim.O zamanlar pek saygıyı önemsemediğimden ayaklarımı Saif Ali Khan'ın önünde ki masaya uzatmıştım,bu yaptığımdan hoşnut olmadığı her hâlinden belli olsada ses çıkarmamıştı.Çok net hatırlaya biliyordum."Seninle yaşıt bir oğlum var,sanki ruhunuz karışmış.Senin onu adama benzetmeni istiyorum;bir nevi sana benzesin"dediğin de.Önüm de sallanan eflatun rengi saçımla oynarken,kaşlarımı kaldırarak alayla baktım.

"Benim gibi mi? Eminmisiniz?"dedim emin olmak için. Bana doğru eğilerek ciddi bir tonla konuşmaya başladı.

"Belki bu nasıl bir baba diyeceksin ama oğlum,herkesten korkan liseye başlamak üzre olmasına rağmen bir kızla konuşmamış, kavga etmemiş biri.Ben istiyorum ki şirketi yürüte bilsin ama bu hâlde asla olmaz.O nedenle bu dediklerimi sen yaptıracaksın."dedikleri acımasızca gelsede bu dediklerinin bana zararı olmayacağını düşününce kabul etmeye yeltenmiştim.

"Bu aramızda ki bir kasam olacak bitince ikimiz de istediğini elde etmiş olarak ayrılacağız."dediğinde ayaklarımı masadan çekerek olumlu anlamda kafa sallamış ve hiç düşünmeden kabul etmiştim.Benim için bir nevi eğlence ve maddi destek olacaktı.Hayat film'mim de eğlenceli bir anı olarak kalıcaktı,bu fikirler benim eski tuhaf düşüncelerimden biri olduğundan pek efkârlanmamış ve umursamamıştım.Tabi hiç birşey planladığım gibi olmamış ve ben buralardan giderken ölüyor gibi hissetmiştim,Înder ise benden nefret etmişti.

Etraftaki ayaklanmaya bakarak bende toparlanmak için ayaklanıp,zihmimde ki sinir bozucu şeylerden kurtulmaya çalıştım.Çantamı sırtıma yerleştirip,elime Türkiyeden gelmeden önce aldığım,zehr-i bal kitabını alıp,çıkışa yöneldim.

Ben Hanne Kamer

Lise zamanımı deli gibi,olay çıkararak erkeklerin sigarasına eşlik ederek geçiren,saçımın ön tarafından bir kısmını eflatuna boyadığım için,eflatun diye seslenilen.Benimle çıkmak isteyen erkeklerden seçerek doyasıya eğlenen haylaz,anne,baba'yı yoran üzen tuhaf bir kızdım.Siyah giyinir,siyahı severdim.Sadece ve..Sadece dikkat çekmek ve önder sıfatı alabilmek içindi.Erkeklere diklenir,parmakla gösterilen mekan kızıydım.Ama bu dediklerim öncelerdendi.Înder'i hayatıma sokup,onun benim gibi olması için çabalarken.Kendim anlamadan tuhaf hislere kapılmıştım.Kendimi durduramadığımdan buraları bırakmış ve Türkiye'ye geri dönmüştüm.Sonra ise benim bile tanıyamadığım,kitap okuyan,köşelerde saklanıp kimseyle pek konuşmayan,gözlük takan tuhaf bir kız olmuştum.Hayatıma farklı insanlar dahil olmuş ve mideme tekmeler savurup gitmişlerdi.Belkide;ben onlardan kaçmıştım.

Kampüsten çıkıp solumda ki sokağa sapmadan önce sert bir şekilde  geriye doğru çekildim.Kolumu tutana bakmak için kafamı kaldırmak istediğimde.Sol elimi kavrayan iri eller kolumu sırtıma doğru toplayıp,beni arkadan iterek  kendine yapıştırdı.Hızlıca gelişen bu hareketlerin sahibine bakmak için hareketlediğim de.Anlamadan ağzımdan çıkan inleme sesine engel olamamıştım.