จุนฮเวก้าวเดินอย่างไม่รีบร้อน สายตาก็เอาแต่จับจ้องแผ่นหลังเล็กเบื้องหน้า ถึงแม้จะเป็นย่านร้านค้าในวันหยุดที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แต่คนตัวเล็กก็อยู่ในสายตาของจุนฮเวตลอดเวลา เขาเดินตามหลังแล้วปล่อยให้คนตัวเล็กเดินเข้าร้านโน้นออกร้านนี้ไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้สึกเบื่อหน่าย แค่ได้เห็นใบหน้าเล็กยกยิ้มอย่างพอใจก็พลอยทำให้มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นด้วย
เพราะความสุขของจินฮวานก็คือความสุขของจุนฮเว
หลังจากเดินซื้อของอยู่นานจนบ่ายคล้อยแล้ว จินฮวานก็เลือกพาตัวเองเข้าไปหลบแสงแดดและอากาศร้อนอบอ้าวในร้านบิงซู จุนฮเวลอบมองใบหน้าเล็กที่ใช้ความคิดอย่างหนักขณะมองเมนูก่อนจะตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออก ถามปลายสายว่าใกล้มาถึงหรือยัง ก่อนจะเอ่ยชื่อเมนูให้คนในปลายสายเลือก
ทั้งที่จุนฮเวก็ยืนอยู่ไม่ไกล แต่จินฮวานกลับเมินแล้วโทรถามเพื่อนแทน
หลังจากสั่งบิงซูเรียบร้อยแล้ว จินฮวานก็เลือกที่นั่งติดหน้าต่างบานใสโดยหันหลังให้กับบานประตู ใบหน้าเล็กหันมองออกไปข้างนอกตลอดเวลา บรรยากาศของวันหยุดที่ไม่ต้องเร่งรีบทำให้เขายิ้มอย่างสบายใจ
และเช่นเดียวกันกับจุนฮเวที่นั่งอยู่โต๊ะข้างหลัง หากแต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้เกิดจากภาพนอกร้าน แต่เป็นเพราะจินฮวานที่วันนี้ดูร่าเริงเป็นพิเศษ
จุนฮเวชอบมองแผ่นหลังเล็กและหัวทุยๆเป็นพิเศษ ถึงแม้จะได้เห็นใบหน้าหวานแค่ตอนเจ้าของเอียงข้างหรือหันมาก็ตาม แต่เขาอยากจะคอยอยู่ตรงนี้ ให้จินฮวานได้เดินตรงไปข้างหน้าอย่างมั่นใจและไม่ต้องกังวล
ไม่ต้องระวัง ไม่ต้องคิดมาก ปล่อยให้จุนฮเวเป็นคนดูแลเอง
