Senden sonra, kendimi attığım o kuyudan çıkmıyorum hiç. Boğazıma kadar doldu ayrılık, yutkunamıyorum. Sözlerim kalıyor yarım, tamamlanmamış ayrılıklar bi tarafta. Henüz kendime bile itiraf edemediğim acıları, bir bir gömüyorum kalbimde ki başı boş mezarlığa. Sahipsiz kalan gülümsemelerin bedelini sormuyorum hiç. İzin vermiyorum kalbim de dolaşacak bir ayak izine daha, Yalnızlığın kabuğunda, içimin en güzel kıyıları bana ait artık. İçimde saklı kalan o anılarla, okyanusları dolduruyor kahkahlarım. Senden sonra, kendimi attığım o kuyudan çıkmıyorum hiç. Tuttuğum her el, ilk benim elimi bıraktığından beri inanmıyorum aşk oyununa. Vazgeçmedim aslında, sadece kaçıyorum kendimden. Bir gün bir yerde aşka inanacaksam eğer, çocukların gülüşüne saklasınlar beni.
