15.04 (Ayrılığın ikinci günü.)
Bu sefer toparlamak için uğraşmıyorum. Hep uğraştım. Hep üste çıktın. Seni suçlamıyorum. Bak burda bile hata bende. Seni suçlayamıyorum. Bağlı olmak böyle bir şey ya da alışmak mı desem? Yazmasam kafayı yerdim. Hala gelip birden sarılmanı bekliyorum. Belki de aylar sürecek. Bugün yürüdüğümüz yollardan tek başıma gözüm yaşlı geçeceğim. Adımızı yazdığımız yere ayrılığımızı yazacağım. "İsmimizi yazarken yanımdaydı. Şimdi ise gözyaşları içinde tek başıma ayrıldığımızı yazıyorum. O beni aşkımla bıraktı. Ben onu kısa bir şiirle uğurladım. Seni seviyorum. Artık küpelerimi bilr çıkarmam, tek başıma beklerim metroyu. Arada gözlerim dolar, raylara takılırım. Hep kahkül kestiririm. Açık giyinmem. Bizim doğru düzgün fotoğrafımız bile yoktu. Şöyle birlikte çekindiğimiz, gözlerimizin güldüğü. Daha satırlar çok sevgilim. Biliyorum başladım mı susmam. Sana değil bana, bana kısa bir şiir. Hem de çok kısa ama bir o kadar da her şeyi açıklayan bir şiir. O şiir zaten her şeyi anlatıyor. Ateş. Belki görürsün bunları. Boğazımda düğüm takılı kaldı da son bir şey bile isteyemedim. Son kez sana sarılabilir miyim, lütfen?" Olmuş mu? İzninle yazabilir miyim bunları adımızın olduğu yere?
Yediremeyeceğim kendime. Toparlanamayacağım belkide. Ben senden sigarayı bıraktırmadan ayrılmayacağımı söylemiştim. Sen de o zaman hiç bırakmam demiştin. Bırakmasa mıydın? Umarım iyileşirsin. Her konuda iyileşirsin. Sonra gidip kahkül kestireceğim. Her sabah kahküllerimi düzeltirken gözlerimden yaşlar akıp gidecek. Belki sen kendi yatağında çok rahat uyurken ben tüm anılarımızı unutmamak için kafamda canlandıracağım. Özlemimden her gece rüyamda göreceğim. Sonra bazı şeylere inanacağım. Rüyanda gördüğün kişi seni özlemiş gibi. İçimde bir umut kalacağım. Bir gün git bak o oturduğumuz yere. Masaya yazdıklarımı oku. Sıkılma ama olur mu? Benim için sıkılma. Gerçi hatırım kaldı mı bilmiyorum. Sonra haftasonları metroda oturup seni bekleyeceğim, gelmeni. Bir metro geçecek, gelecek diyeceğim. İki geçecek, geç kaldı olsun, gelir diyeceğim. Üç geçecek. On geçecek, gelmeyecek diyip kalkıp gideceğim. Okula gideceğim. 11'e kadar seni bekleyeceğim. Uzaktan yüzüne bakacağım. Görünmez olup arkandan yürümek isterdim. Kokunu özledim. Ne olurdu sanki görünmez olup arkandan gelsem? Ya da sen görmüyormuş gibi yapsan? Beni yalnız bırakmadın, teşekkür ediyorum. Beni aşkımla, anılarımla, göz yaşlarımla bıraktın. Göz yaşları anıları da bastırıyor aşkımı da. Yalnız bırakmadın ama kötü bıraktın. Gülüyorsun ya içim gidiyor. Bencillik mi ediyorum? Dün bir film izledim. "Senden Bana Kalan". Onu da izlettireceğim. Seni kaybetmekten korktuğum için yazdım, çok özlediğim için yazdım. Filmden o kadar çok etkilendim ki yazmadan edemezdim. O kız gibi ben de seni bekleyeceğim. Aylarca hatta yıllarca bekleyeceğim. Son bir isteğim var. Yıllar da geçse gel. Ben kendimi kimsede bu kadar kaybetmedim. Kimseyi bu kadar sevmedim. Sevemem de. Kimseye bu kadar güvenmedim. Bu saatten sonra güvenemem de. Uzun lafın kısası, gel.
