IŞIĞIN GELDİĞİ YER l KASABA GÜZELİ (RAFLARDA)

2. BÖLÜM, BAKIŞMA

İpin ucuna tutunmuş, iyiyi kötüyü bekliyordum. Geleceğimi gözümde canlandıramamıştım. Hayatta, hayallere tutunmuş, kendime orada gelecek kurmuştum.

Gerçekler acıydı, acımasızdı.

Birbirine kenetlediğim ellerimin terlediğini hissedince ayırıp avuç içlerimi pantolonuma sildim. Etrafta dönen konuşmalar uğultu şeklinde kulaklarımın içerisinden süzülürken bana bakan Yusuf'a gözlerimi çevirdim. Aramızda geçen bakışma nedenini çözememiş olsam da bunun bir an önce bitmesini istiyordum.

"Haziranda yaparız şöyle anlı şanlı bir düğün." Bakışlarım direkt olarak Sefa amcaya gidince babam onu onaylarcasına konuştu, "İnşallah dünürüm fazla uzatmaya gerek yok."

Yaklaşık olarak beş ay kadar bir süre vardı, bu olay nasıl hemen olabilirdi ki? Abim ortamdaki havayı anlayınca Yusuf'un kulağına doğru eğilip ayağa kalktı, Yusuf'ta onun ardından ayağa kalkınca mutfağa doğru gitmeye başladılar.

Dudaklarımı içten kemirirken sağ bacağımı titretmeye başladım neden gerilmiştim birden? Babam ve Sefa amca kendi aralarında konuşurken Yusuf'un annesi ve ablası da sürekli bana bakıyordu, yerin dibine girmeme az kalmıştı gerçekten. Yusuf'un ablası yerinde kıpırdayınca ona baktım ayağa kalktığında da bana seslendi. "Esra, benimle gelir misin ablacığım bir?"

Dediğini ikiletmeyip direkt ayağa kalktım, "Tabii abla." O önden ben arkadan ilerleyip salondan çıkıp koridora çıktık. Donuk bir ifadeyle karşımdakine bakarken konuşmaya başladı. "Ben Gülden, Yusuf'un ablası." Başımı yavaşça sallayıp gülümsedim, "Memnun oldum."

Gülden abla sıcak kanlı gözüküyordu en azından cadı görümce sıfatını almaya hak kazanmamıştı. "Mutfağa gidelim de iki dakika Yusuf'la konuşun." Gözlerim hızla açılırken hemen başımı olumsuz anlamda salladım. Gülden abla kahkaha atmaya başlayınca yeşil gözleri kısıldı. "Ya Esra ne komik kızsın, ne olacakta?"

Alt dudağımı dişlerimin arasına sertçe sıkıştırınca derin bir nefes aldım, "Abla olur mu şimdi hiç?" Gülden abla başını sallayınca beni mutfağa çekiştirmeye başladı ilk olarak ben ardımdan o içeriye girince benim yaslanmış olduğum yere Yusuf'un, masaya da abimin yaslanarak konuştuklarını gördüm. Bizi görünce ikisi de dikkatle bize baktılar bakışlarım hemen buzdolabına giderken Gülden abla gülerek konuştu. "Murat biz şu balkona iki dakika çıkalım ablacığım."

Abim bana baktıktan sonra başını sallayıp mutfağın balkonun kapısını açtı Gülden abla peşinden gidince bende biraz geride durdum. Yusuf tezgaha yaslanmıştı ve bir ayağını bir ayağının üzerinde tutarak karşı duvara bakıyordu. Yandan gözüken profili çok etkileyiciydi gözlerimi onun üzerinden çekip ellerime indirdim.

İlk önce ben asla konuşmazdım buradan ya o konuşarak çıkacaktı yada ikimizde susarak. Çok fazla çekiniyormuş gibi gözükmeyeyim diye ilerleyip abimin eski yerine geçtim. Bakışlarım Yusuf hariç her yerde gezerken ortamın sessizliğini bozan Yusuf oldu. "Numaranı verirsen daha rahat konuşabiliriz."

Sesi tok ve kalındı ama etkileyici bir sesi olduğu da gerçekti. Başımı sallayıp cebimdeki telefonumu çıkarttım, Yusuf bana bakarken bende numaramı söylemeye başladım. Elindeki son model telefona numarayı girip arama tuşuna bastı elimdeki telefon titremeye başlayınca onun numarası da bana geçmiş oldu. Kaşları içeridekine göre biraz daha çatılmıştı ve bana çok derinden bakıyordu iyiye mi kötüye mi yorumlasam pek bilmiyordum açıkçası.

"Çok konuşmamızı falan bekleme çünkü tanıdıkça anlayacaksın ki boş işlerle işim olmaz."

Kaşlarımı kaldırıp söylediği şeyi ölçüp biçtim. "Boş iş olarak mı göreceksin beni?" Dudağının kenarı biraz kalkınca alay amaçlı güldüğünü anladım. "Bunu zaman ve senin hareketlerin gösterecek." Dedikten sonra yanıma bir adım yaklaştı ve etrafına baktı tam dibimde değildi ama yakınımdaydı. Kokusu burnuma dolarken cidden güzel koktuğunu fark ettim. Sağ elini kaldırıp önüme düşmüş olan saç tutamına dokununca kaşlarımı çattım. Bana dokunmaya nasıl cesaret edebiliyordu? Arkamda gidecek yer olmadığı için söylendim, "Çek elini, dokunulmaktan hoşlanmam."