GONE [completed]

먼저(First)

Dapat po talaga ay one shot lang ito. But I decided na gawin itong short story (5-6 chapters) :))) Yun lang po :) Please support and hope that you'll gonna love this chapter :*

∞ ∞ ∞

Do Kyungsoo's POV

4:30 AM. Maaga talaga akong bumangon for a purpose. Today's my flight papuntang Busan. Actually, dapat sa Sunday pa talaga, kaya lang, Lay hyung texted me yesterday na magiging busy daw yung streets ng Busan this Sunday dahil malapit na ang festival nila doon.

Di na ako nakapagpaalam kay Baekhyun dahil gabing-gabi na siya umuwi at namumugto ang mga mata niya. I asked him what's happening to him but he only answered me with a small smile at umakyat na siya sa kwarto niya. "Here's my letter for you, Baekkie", and I then left a small envelope above Baekhyun's desk.

Lumabas na ako ng bahay at agad na sumakay ng cab. On my way, I felt something vibrating from my pocket. I answered the call when I saw Lay hyung's name flashing on the screen.

"Lay hyung?"

[Kyungsoo, nasa airport ka na ba?]

"Nasa cab pa lang po ako pero, don't worry hyung, mga 5 minutes na sa airport na rin ako."

[Sige. Mag-ingat ka ha? I mean, kayo ng baby mo.]

"Salamat hyung. Nga pala, please, don't tell mom about my condition. Sigurado akong itatakwil ako nun. I'm only in Grade 10 and too young for this kind of responsibility. I'm sure mom will freak out. So please, don't dare telling her, arrasseo?"

[Of course, Kyungsoo. Uhmmm, by the way, I have something to tell you.]

"Ano po yun?"

[There will be someone who's staying with us. She's my half sister. Nakiusap kasi si Dad na kung pwede ay patirahin ko siya sa bahay ko dahil sobrang brat daw nun at nagbabakasakali si Dad na mapatino ko yung batang yun.]

"It's okay, hyung. And besides, kapatid mo naman yun."

[And one more thing--]

"Hyung, I need to end this call. Andito na ako sa airport eh. Annyeong."

[O-Okay. Ingat ka.]

Ibinaba ko na ang phone at nagbayad na sa driver. Nang makarating na ako sa waiting area ay bumili muna ako ng ice cream at umupo sa isa sa mga seats dun. Thirty minutes na lang at flight ko na. I turned off my phone first at nagrelax ng kaunti.

After some time, I heard the speaker calling the passengers with the schedule of flight same to mine. Tumayo na ako at hinila ang maleta ko. Tama lang 'tong pag-alis ko. Gusto ko ng kalimutan ang taong nagdulot ng sakit sa akin. If he can't love me, then, I think, wala siyang karapatan para malaman ang tungkol sa anak namin.

*****

Andito na ako ngayon sa Busan. Thank God I arrived here safely. I immediately turned my phone on para matext si Lay hyung na sunduin ako dito sa sinabi niyang meeting place namin.

To: LAY HYUNG

I'm here. Please pick me up, hyung.

After 5 minutes, ay may nagpark na sasakyan sa harap ko. I bet this is his car. At, hindi nga ako nagkakamali,

"Kyungsoo!", he hugged me tight. Sabagay namiss ko din itong si hyung. Almost ten years na yung nakakalipas mula nung huling kaming nagkita.

"Glad you arrived here safely. Uhhmm, tara na. You go inside the car, ako na magpapasok ng mga gamit mo sa loob."