GONE [completed]

제삼 (Third)

See the multimedia~ Anyways, this chapter is dedicated to DoKimKyungKai :) Hi po~ Alam kong mahal mo ang KaiSoo kaya sana ay magustuhan mo po ito :)) Labyu :*

Pakinggan niyo yung nasa multimedia :) Fools by Troye Sivan.

∞ ∞ ∞

Weeks had passed. At hindi na kami nag-uusap ni Jongin. Choice ko rin namang di siya kausapin nor pansinin.There is one more thing that bothers me so much. Si Krystal. I'm so worried about her. Paano kung malaman niya na si Jongin ang ama nitong dinadala ko? I can't take seeing a girl like her crying because of his stupid boyfriend. Nagulat ako nang bigla akong i-approach ni Yixing hyung.

"Kyungsoo, I'm sorry. I was about to tell you pero umensakto naman na pasakay ka na ng eroplano. I tried stopping Krystal na patirahin dito si Jongin, but I can't. May pagkamatigas talaga ang ulo ni Krystal eh."

"Hajima. Don't say sorry hyung. Okay lang naman. Actually, nasabi ko na kay Jongin ang totoo. At least, by now, nakahinga na ako ng maluwag. Okay lang na magalit siya saken, I don't care at all. Ang sakin lang ay respetuhin niya ako at tanggapin niya ng buo na magkaka-anak kami. I don't need him for myself, I need him for our son."

"Son? Nalaman mo na yung gender?! Omo! Congrats Kyungsoo-ah~"

"Thank you hyung. Nga pala, obi-gyn ka hyung diba?"

"Mm-mm, bakit?"

"I was planning na magpaswitch na lang ng doctor. Sabi kasi ni Dr. Hwang, babalik na siya sa Seoul next week. Eh, nahihirapan talaga akong maghanap ng mabait na oby-gyn. Would—would that be fine with you, hyung?"

Nagsmile naman siya saken, "Of course Kyungsoo. You're my cousin after all", I nodded as a sign of gratitude. I excused myself para pumunta na sa kwarto ko. Nang makarating ako sa harap ng kwarto ko ay nakita ko si Jongin na parang nag-aabang na lumabas ako. "Anong ginagawa mo diyan?" he was a bit shocked nang makita niyang nasa likod na niya ako.

Lumapit ako sa pinto ko at akmang bubuksan ko na ang doorknob nang magsalita si Jongin, "Kyungsoo, can you go out with me? Don't worry Krystal's not here. She went to the mall."

"Wala akong pake. And besides, I don't want to go out with you", pumasok na ako sa kwarto ko at isasara ko n sana ang pinto nang pigilan ito ni Kai using his right hand. Ano bang kailangan niya?! "Kyungsoo, please. Gusto ko lang na magkalinawan tayo."

"Ano pa bang lilinawin mo sa isang malabong relasyon?! Don't worry di kita hahabulin. Dahil malinaw sa akin na walang tayo, at wala namang naging tayo kahit baliktarin ko pa ang mundo."

"But—Kyungsoo, may anak tayo. May karapatan ako diyan."

"I know. And I'm not stopping you to love our son. Panagutan mo siya kung gusto mo, but never ever enter my life once more. Kaibigan lang ang turing mo saken diba? You even left me hanging nung time na lalabas dapat tayo. Ikaw kaya ang ganunin ko, anong mararamdaman mo? Kaya please, Jongin, layuan mo muna ako at baka manganak ako ng wala sa oras. Don't worry, di ko ipagkakait ang anak natin, if that's what you want", and I closed the door harshly causing it to make a loud bang.

"What the hell is he thinking?! Magkalinawan kami? Don't tell me, he wants to get the custody of our son?! Hell no! Magkamatayan na, pero di niya makukuha ang anak ko. After a few minutes, I heard my phone ringing. I checked the caller ID and nagulat ako nang si Baekhyun ang tumawag.