Adını Sen Koy

Alara'yı tanı (Her hafta yeni bölüm gelicek arkadaşlar)

Alara 2000doğumlu. İstanbul'da yaşıyor. 15 yaşında olan Alara 2012 de annesini kaybediyor.Hayat ağır ve acı bir darbe vuruyor. Alara için hayat şimdi başlıyor.
Alara annesini kaybedeli 4 yıl oldu. Zaman nasıl hızlı geçiyordu bu kadar anlam veremiyordu hiç bir zaman. Ama şunu biliyordu ki her geçen gün acısı daha çok katlanıyordu. Özlemi artıyordu.. Bu acıyı unutması imkansızda fakat bu acıyla yaşamaya alışması gerekiyordu. Annesini kaybettikten sonra bütün yaz ruh gibi olan Alara ,eylül ayı geldi ve okullar açıldı Alara okulunu değiştirdi ve Beykent Kolejine yazılmıştı. Alara için duran hayatı devam etmeye başladı..
Okulun ilk günü sabah alarmın sesi beynimde öterken lanet olası okul günü geldi.Yeni bir yıla başlıyordum lise bire geçmiştim. Alarmı kapattıktan sonra yatağımdan mızmızlanarak kalktım banyoyoa gidip elimi yüzümü yıkadıktan sonra anca kendime geldim. Odama gelip okul formamı giyindim hafif bi makyaj yapıp aşağı kahvaltı yapmaya indim. Evimizde çalışan yardımcı Demet hanım kahvaltıyı hazırlamıştı. Oturup kahvaltımı yapmaya başlamıştım. Karşıdan babam geldi ilk gün olduğu için o bırakacaktı.

"Günaydın kızım." Dedikten sonra o da masaya oturdu.
"Günaydın babacım" dedikten sonra gülümsedim

Babam annemin ölümünden sonra bi süre evlenmedi. Zaten bende evlenmesine istemiyordum tek ben değildim istemeyen. Ablam ve abimde benimle aynı fikirdeydi en önemlisi de babam da zaten bir süre istememişti. Babam annemi deliler gibi seviyordu annem de babamı tabiki.. Öyle güzel seviyorlardı ki birbirlerini hayatımda örnek aldığım, en beğendiğim çift diyebilirdim. Acı hayat onları ayırmıştı ne yazık ki.. Babam annemin ölümünde 2 yıl sonra evlenmişti. Artık babamın evlenmesi gerektiğini bizde düşünmüştük ama yanlış bi kişiyle evlendi ne yazık ki ablam abim ve ben üçümüz karşı çıkmıştık. Ama onun kararıydı o yüzden daha fazla direnmedik ve evlendiler. O gereksizin yüzünü bile görmeye tahammülüm yoktu bu yüzden dolayı yüz yüze gelmiyorduk.
Daha sonra kahvaltı masasına abim geldi biz üç kardeştik. Ablam en büyüğümüz abim ortanca en küçükleride ben olmak üzere..
Abim Baran "Herkese günaydın" dedikten sonra o da bizim yanımıza oturdu.
Babama "artık gidelim mi? Saatim geldi." Dedikten sonra masadan kalktım abimi öptükten sonra kapıya gittim ayakkabılarımı giyindim ve babamla çıktık. Arabaya bindiğimde derin bir "of "çektim. Bugün çok zor bi gün olucaktı. Babamla okula gelmiştik. Babam "hadi bakalım geldik"dedikten sonra.Ne ara bu kadar hızlı geldik farkına bile varmamıştım o yolun bitmemesi içim dua etmiştim . Elimde olsa sınıfa bile babamla çıkacaktım. Babamı öptükten sonra. Babam "İyi şanslar alaracım" dedi ve gitti. Babasına çok düşkün bir kızdım.
Okula girmiştim ve bütün gözler sanki üzerime dikilmişti. Bilerek mi yapıyorlardı anlamıyordum, bugünün zaten zor geçeceğini yeterince düşünüyor-
dum zaten. Müdür bütün öğrencileri bahçeye topladıktan sonra okul hakkında uzun bir konuşma yaptı. Daha sonra herkesi sınıfına gönderdi.

Sonunda sınıfa çıkmıştım. Ders zili çaldıktan sonra hoca sınıfa girdi. Kısa bir konuşma yaparak hem kendini, hemde hangi branşın hocası olduğunu söyledi.
"Arkadaşlar ismim Demet. Edebiyat dersinize ben giricem" dedikten sonra her yıl olduğu gibi bütün dersler tanışmayla geçti. Annemi sormaları hariç herşey iyiydi. Beklediğim kadar kötü geçmemişti.
Sınıf ortamımız ilk gün olmasına rağmen gayet iyiyidi. Sınıfımdan iki oğlan ve iki kız ile tanıştım Ozan ve Can kafa çocuklara benziyorlardı. Ve bide Duru ve Öykü ile tanıştım Duru ile aynı sınıftayız, Öykü bizim bi üst sınıfımızda. İlk günden baya kaynaşmıştık birbirimize. Sonunda okulun ilk günü bitmişti ve zil çalmıştı.
Babam ilk günümün zor geçeceğini az çok tahmin etmiştir diye düşüyünüyorum çünkü sabah ki tavırlarım belli etmemeyede çalışsam farketti. Aslında söylediğim gibi düşündüğüm kadar kötü geçmemişti. Babam arabayla beni kapıda beklediğini farkedince hemen arabaya doğru gittim ve bindim.
Yolda babam;
"Nasıl geçti bakalım günün" dedi.
"Beklediğim kadar kötü değildi ilk gün olmasına rağmen baya kaynaştık arkadaşlarımızla birbirimize."
"Güzel geçmesine sevindim Alaracım"
Eve varmıştık beni bıraktıktan sonra tekrar iş yerimize gitti.
"Akşam geç kalmam" dedikten sonra
"Tamam babacım dikkat et kendine" deyip eve girdim.
Eve girdiğimde çantamı yukarı çıkardıktan sonra üzerimi değiştirip aşşağıya indim. Kurt gibi acıkmış-
tım. Kabul etmeliyim ki Demet hanımın yemekleri mükemmel oluyordu. Sevdiğim patates kızartması ve köfteden yapmış. Hemen oturup yemeğimi yedim, bitirdikten sonra tabağımı tezgaha bıraktım.
Yukarıya çıkıp hemen ablamı aradım ve her zaman ki gibi ona günümün nasıl geçtiğin anlattım. Ablam Bensu şehir dışında üniversite de okuyor. Üniversite ikinci sınıfta. Onunla konuştuktan sonra, yatağıma uzanıp yorulduğumu farkettim uzandığımda içim geçmiş ve uyuya kalmışım.