Odette

Tanıtım

Ben. Elçin Kurtiş. Şuan bir üniversite öğrencisi ve yeşil saçlı kız. Hani sınıfınızda falan olan bir asosyol çocuk vardır ya, ha, işte onlardan biri de benim. Hayatı boyunca dışlanan tiplerden biri. Belki çevrenizde böyle biri olmadığından bu söylediklerim, bu durumum size saçma geliyordur ama öyle. Hayat bu, herkesin yüzüne gülmüyor.

Hayatınız boyunca -herkesin değil tabii ki- ama bir çok kişinin güvenebileceği, dertlerini anlatabileceği bir dostu vardır. Bu kişi bazen bir kardeş bile olabilir. Benimse hep annemle babam oldu. 19 yıl boyunca benim bile göremediğim kusurlarımdan dolayı bana sırtını dönenlere inat her zaman yanımda olan, güvenebileceğim, dertlerimi anlatabileceğim iki dost. Onlar olmasa da elbet bir şekilde bu duruma alışırdım ama bundan daha zor olurdu.

Bir de abisi var bu asosyal kızımızın. Yani benim. Yani pek abilik yapmamış olsada, o da niyeyse hep bana soğuk ve ters davranmıştır. Bazen görüyordum, aralarında 5-6 yaş olan kardeşler ikiz gibi yakındı. Bizimse aramızda 2 yaş olmasına rağmen hiçbir zaman benim yanımda olmadı. İsteyip olamadı değil ama, istemedi de, olmadı da.

Hep mi annenle ve babanlaydın diye soracaksanız da, hayır. Onların dışında birçok sayfa ve hikaye, büyü, melodi, akım, karakter, yazar, oyuncu yanımdaydı ki. Hermione Granger, Sabahattin Ali, Virginia Woolf, Captain Jack Sparow, Alex Turner, Çaykowski, Simba, Pumbaa, June...

Tabii bu söylediklerim genelde yaşantımın son 9-10 yılında yanımda olanlar. Daha çocukluğumdaysa oyuncaklarım vardı ve hatta hayali arkadaşlarım bile olmuştu. Ha, bir de tabii ki bale. Bale benim için hiçbir zaman genelde sadece küçük kızların heves edip gittikleri bir yer gibi görünmemiştir. Yani ben hiçbir zaman öyle hissetmemişimdir. Her zaman bana dertlerimi unutmamı sağlayan ve beni rahatlatan sayılı eylemden biridir.

Kısacası annemle babam dışında hayatım hep hayali veya cansız şeylerin yanında geçti. Ama artık alıştım.