Stay with me {even gestopt}

Mijn laatste zakje bloed

Chaos, dat is het perfecte woord voor deze wereld. Ik herinner me nog goed hoe 'de dag der vernietiging' begon:

opeens werden mensen ziek, veel mensen. Iedereen dacht dat het gewoon een rare epidemie was, maar het was meer dan dat. De stappen en voortekenen van mens naar vampier gingen zo: je kreeg 2 minuscul kleine  gaatjes in je nek (bijna niet te zien) en niemand wist hoe die gaatjes er kwamen, daarna kreeg je hoge koorts en huiduitslag, vervolgens ging je bloed kotsen, en tot slot had je geen beheersing meer over je lichaam, na die stap ging je in de 'verpoppingsperiode'. Dat betekende dat je dood was voor 2 maanden, daarna stond je weer op en was je een vampier... Dus door een of andere bacterie werd je een vampier, maar je kon ook vampier worden als je door een andere vampier gebeten werd.

Ik kijk naar mijn laatste zakje bloed, meer is er niet. Ook niet in winkels, nergens. Nou ja, in sommig bloedbanken wordt een kleine voorraad gecreëerd voor om nog een paar maanden vol te houden. Helaas worden die op dit moment geplunderd. Iedereen zou een moord doen voor dit zakje bloed. Waarom ik nog een bloedzakje heb en de andere niet? Ik was als een van de laatste getransformeerd, het was bijna een massamoord. Als ik toch een vampier zou worden, had ik net zo goed meteen mezelf kunnen laten bijten. Dat was veel fijner geweest dan al die maanden schuilen voor de vampiers.

Bovendien hield ik al die tijd als vampier nooit echt van bloed, ik was meer iemand die de restjes vlees, van de overige dieren, opat. Mijn vingers trillen, ik wist dat we in een bloednood zouden raken. Maar als zelfs IK verlang naar bloed, is het wel heel erg. Er zijn al duizenden vampieren gestorven, waaronder mijn ouders, vanwege een flink bloedtekort. De leiders van alle landen zijn bij elkaar gekomen, om Eem plan te verzinnen. Ook hebben ze daaruit een wereldleider gekozen die het over zou nemen als de rest dood was, meneer Yeti. Hij kreeg drie keer zo veel bloed als de andere!

Ik heb niet lang meer, straks ontdekken ze mijn felrode zakje bloed. Ik spits mijn tanden en maak me klaar. Maar het lukt niet, ik kan dit niet... Nee, ik bewaar een klein beetje voor Tim, hij zal ook wel uitgehongerd zijn. Tim is mijn vriendje, hij was al die tijd met mij en mijn familie aan het vluchten voor de vampiers. Toch vindt hij dit leven veel avontuurlijker en leuker.

Even later voel ik een windvlaag langs me heen. Het is Tim! Ik bespeurde zijn mooie lichaam. Er klopt iets niet. "Vanwaar al die schrammetjes?" vraag ik bezorgd. Hij kijkt me met een doffe blik aan. Alsof hij ieder moment flauw zou kunnen vallen, waarschijnlijk van de honger. "Gevochten, ik probeerde een zakje bloed bij de bloedbank te bemachtigen, maar het was echt erg daar," antwoordt hij. Ik pak een natte doek en ik dep wat water op zijn wonden. "Dat had je niet hoeven doen," zeg ik kalm. "Ik heb het gewoon nodig, en ik flip hem helemaal," snauwt Tim. Boos kijkt hij weg. Ik weet dat wij vampieren snel kunnen flippen. Ik haal voorzichtig het zakje bloed, dat ik achter mijn rug had verstopt, tevoorschijn. Zijn mooie ogen worden groter dan ooit. "Hoe kom je daaraan!?!" brult Tim, die door een reflex zijn tanden spitst. "Bewaard, maar het is niet veel en we moeten hem delen." Hij kijkt als een kind die een lolly krijgt. "Dat is niet erg! Kom hier met dat bloed!" Ik geef hem het zakje en hij begint te zuigen. Terwijl hij dat doet voel ik mijn benen verzwakken. Alles word draaierig en het lijkt net alsof ik 10 liter bier gedronken heb. Geschrokken stopt Tim met drinken en vangt me half op.