Bir bakıyorsun ki hayatından asla gitmeyecek dediğin insan bir anda hayatını alt üst ederek avuçlarından kayıp gidiyor. Butimar gibi kalıyorsun. Butimar eski yunan mitolojisinde bir tür kuş. Bu kuş denize bakar ama denizin suyunu içmez. Eğer içerse denizin kuruyacağını düşünür ve bu kuşun en önemli özelliği aşık olduğu zaman uçamaz. Ben de bir Butimar ım artık yerimden ayrılamıyorum. Sanki bir zindana hapsedildim. Öyle bir zindan ki sağıma soluma dönemeyecek kadar küçük. Ne yapsam nafile bu zindan dan kurtulamayacağımı biliyorum. İnsan neden bu kadar bağlanır, neden bu kadar çok sever. Kalbinde bir ok ama öyle bir ok ki çekip almaya çalışsan kalbin parçalanacak, kırmaya kalkışsan kalbin nefessiz kalacak. Ne yapmalı insan çaresi ne olabilir insan bunu neden bilemez. İki tarafta birbirini sevdiği halde neden arada burukluk olur. Hayat kısa olduğu halde neden insan kendini üzmeye sebep arar. Ben kimim dostlar? Gerçekten ben Butimar mıyım? Evet evet ben Butimar ım aşık olduğum için için uçamıyorum. Kanatlarımı kırdılar. Kafesim açık olduğu halde hiçbir şekilde çıkamıyorum. Nefes alamıyorum. Kalbimde ki okun geri yayına dönmesi çok mu zor? Tek çare bu. Ok yay a dönmediği her zaman nefessiz kalacağım...
Muhamet UĞURLU
