The Untold Lies [On-Going]

TUL 1: The heir

Chapter 1: The heir

Stanely's POV

HABOL ko ang aking hininga dahil kanina pa ako lakad-takbo. Hindi ko alam kung sa'n ang pupuntahan ko. Naiinis na ako dahil hindi ko matapos-tapos ang tuwid na daan na 'to.

I stopped and stared at the light. Yo'n nalang ang nagsisilbing ilaw para makita ko ang lahat. I gasped.

"I want to get the hell out of here!"

In a split second everything went black. I can't see anything but darkness.

"Sh*t!" I whispered.

Ano bang nangyayari? Nangapa ako sa dilim at dahan-dahan na naglakad.

"Stanely," I heard voices. Yes voices. Who are those people? "Stanely,".

I was shocked the time I recognized their voices. They were my mom and dad. I can't understand the feeling but I felt the excitement.

"Mom, dad", I whispered. Garalgal ang boses ko. Pinipigilan kong umiyak.

Biglang nagliwanag. Natakpan ko pa ang aking mata dahil muntik na akong bulagin ng ilaw na iyon. Nag-iinit ang aking pakiramdam. Palagay ko'y nasa impyerno ako! Inalis ko ang braso na nakatakip sa aking mga mata at nagulat ako sa aking biglaang nakita.

"Mom! Dad!" sigaw ko ng makita ang aking mga magulang na unti-unting nilalamon ng apoy! I want to do something but I can't even move! "Mom! Dad!" sigaw ko ulit.

"MOM! Dad!" napabalikwas ako ng bangon dahil sa masamang panaginip na muntik na akong patayin.

Nasuyod ng aking mga daliri ang aking buhok. Napahawak ako sa aking sintindo. It was the same nightmare. Ang panaginip na hindi ko nabura sa aking pagkatao.

Tumayo ako at dinaklot ang kaha ng sigarilyo sa aking lamesa. Pumunta ako sa veranda at kaagad na nagsindi ng isa. Hinithit ko at ibinuga ang usok. Unti-unti ay nababawasan ang nagpapabigat sa aking pakiramdam.

It's been 15 years. But I haven't found the people who murdered my parents. It was frustating!  Ilang taon na akong nababalot ng galit at hinagpis. They ruined everything. I almost felt crying pero pinigilan ko. I don't want my emotion to take control of me. I'm done being weak. I'm a different man now. Way different from the boy I was before. I smirked at the thought.

I was contented of what I have before but I became greedy. I became greedy because of those people who ruined my life. I became greedy because of YOU. And I swear, that I will find you. I'll find you and let you beg for your life. I'll let you beg until your breathless.

Naputol ang aking pag-iisip ng may kumatok sa pinto. I threw my cigarette butt and strode towards the door.

Binuksan ko ang pinto at kitang-kita ko ang pamimilog ng mga mata niya. Halos mapahawak siya sa bibig niya ng makita ang kabuuan ko.

The f*ck?! It's not as if ito ang unang beses na makita niya ako.

"What are you staring at?" halos mapatalon siya sa kaba ng magsalita ako, "Gusto mo bang dukutin ko yang mga mata mo?"

"Master, pa-pasensya na po." Halos nakayukong sabi niya.

"Anong kailangan mo?"

"Master, nasa labas po si Butler Lee at gusto po kayong makausap," nakayukong usal ng katulong.

"You may go now," utos niya at walang kagatol-gatol na sumunod ito.

Ilang minuto lang ang nakalipas at nagpunta ako sa magarbong sala kung sa'n naghihintay si Butler Lee. Siya ang assistant ng Grand Master.