Όλα Μου Εσυ

Η Πρώτη Επαφή

Δεν ήθελα εγώ... Ο αδερφό μου με πίεσε... Αλλά εφόσον θα με βοηθούσε με τον στοχο μου να χτίσω σώμα αναγκαστικά και ξεκίνησα αυτό το βίαιο άθλημα... Που να το φανταζόμουν οτι θα κατέληγε έτσι... Που να ήξερα πως θα ερωτευομουν τόσο παραφορα κάποιον που έχει τα διπλάσια χρόνια από εμένα και μάλιστα με τόσο πάθος γι'αυτον. Την πρώτη μέρα που πήγα στην προπόνηση με μισή καρδιά γιατί φοβόμουν το τη θα αντικρισω ευτυχώς ολα κύλησαν ευχάριστα. Ευτηχως οι δυο δάσκαλοι που μου συστηθηκαν τότε και τους εχω μέχρι και σήμερα με βοηθάνε σε οτι και να χρειαστώ και ηταν από τους λίγους που δε γέλασαν όταν ρώτησα πως λέγεται αυτό που κάνουμε, << κικ μποξ >> μου απάντησαν, << εδώ η προπόνηση είναι σκληρή και με ευχαρίστηση να σε βοηθεισουμε να μάθεις οτι χρειάζεται >>, συνεχισαν, κι τους ευχαριστησα θερμά ύστερα πηγα στην θέση μου για να ξεκινήσω την προπόνηση. Σαν χθες θυμάμαι οταν τον πρωτο είδα... Ήταν στην πρώτη γραμμή ενώ εγώ αντίθετος ειμουν στην τελευταία... Με κάποιον μαγευτικό τρόπο με έκανε να μην μπορώ να κοιτάξω πουθενά αλλου πάρα μόνο πανω του... Τόσο ωραίος που ήταν και αυτή η υπέροχη αύρα γαληνης που εκπεμπαι στους άλλους με έκανε να εχω αυτήν την τεράστια εμμονή μαζί του. Όταν τελείωσε η προπόνηση ειχαμε παει όλοι στα αποδυτήρια ανδρών να αλλάξουμε αλλα εγω δεν είχα πάρει αλλαξια μαζί μου και οταν με είδε που εφευγα με τα βρεγμενα ρουχα απο ιδρώτα, με ρώτησε αν ήθελα να με πάει σπίτι μου με το αμάξι του για να μην αρρωστησω. Ξαφνιαστικα διότι δεν ήξερε ουτε καν το ονομα μου αλλα ειχε προσφερθεί να με επιστρέψει στο σπίτι... Έπειτα τον είχα ρωτήσει αν του ειναι κόπος και μου απάντησε πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα κι έτσι κι εγω πήγα μαζι του. Αχ.. Αυτη η συζήτηση μέσα στο αμάξι του όταν συστήθηκε μου στοιχιωνει ακόμα το μυαλό μου.... Μου είπε πως τον λένε Θανάση κι εγώ του είπα το δικό μου. Με ρώτησε ποιος είναι ο δρόμος προς το σπίτι μου και μου ελεγε συνέχεια να του πω ακριβως που μένω για να μην περπατησω και κρυωσω... Σταματησε το αμάξι ενα τετράγωνο πιο κάτω απο το σπιτι μου μπροστά από μια καφετέρια... Και εκεί συζητήσαμε διάφορα και γενικότερα γνωρίσαμε ο ένας τον άλλον. Το βλέμμα του με ακοινητοποιουσε κι δε μπορούσα να φύγω απο το αμάξι... Σε κάποια στιγμή σταματησαμε να μιλάμε και κοίταξε το στόμα μου και μου χαμογελασε... Εκείνη την στιγμή έχασα τα λογικά μου, δεν ήξερα τι να κάνω, κι έτσι του ειπα καλό βράδυ και βγήκα έξω από το αμάξι. Καθώς πήγα να φύγω άνοιξε το παράθυρο μου ειπε να προσέχω και στην συνέχεια έφυγε.... Όταν μπήκα στο σπίτι μου δεν έδωσα σημασία στους γονείς μου και πήγα κατευθείαν να αφήσω τα πράγματα μου και να μπω να κάνω ενα θερμό μπάνιο.... Απο τοτε δεν τον εβγαλα απο το μυαλό μου...