Όλα Μου Εσυ

Κεφαλαιο Δευτερο

3 μηνες τώρα παλεύω να δημιουργήσω μια καλη σχέση μαζί σου αλλά μου είναι τόσο δύσκολο να σου μιλήσω και επίσης μου φαίνεται ακατόρθωτο να σε κοιτάξω και να εχω κρυμμένο το χαμόγελο μου... Της προάλλες μου απεύθυνες τον λόγο λέγοντας μεγια το κούρεμα,  τρεις απλες λέξεις που σχηματίζουν μια απλή πρόταση. Ομως μονο που το είπες εσύ γίνεται κάτι το εντελώς διαφορετικό κάτι σαν μια τεράστια αντίθεση που η μια πλευρά διχνει το κρύο και η άλλη το ζεστό. Με μαγεψες τόσο που ένιωσα τα μάτια μου να φωσφοριζουν απο την χαρά τους! Κάτι καλύτερο και από το να ερωτευεσαι,  κάτι που λίγοι το καταλαβαινουν. Και το βλέμμα σου όταν μου το είπες,  τόσο αγνό, τόσο ζεστό που σου σκίζει την σάρκα και καρφωνεται με μιας στην μονακριβη καρδιά μας. Στην συνέχεια απαντησα ενα απλο ευχαριστώ και προχώρησα προς την έξοδο και καθώς κατεβαινα τα σκαλιά για να βγω εξω απο το κτήριο  σε σκέφτομαι συνεχώς. Σκέφτομαι εσένα, τον γλυκό άνθρωπο με τα ασπρόμαυρα μαλλιά, το ωραίο σώμα, τα κάστανα μάτια, που διαφέρουν λίγο στο σχήμα τους, το υπέροχο, καταπληκτικό ροκ στιλ του και γενικώς το θαυμάσιο σύνολο του. Κάθε μέρα κανω σαν τρελός να έρθει η στιγμή να τον δω για να περασω τις μερες μου σαν να περνω την καθημερινή, ακριβή  δόση μου, και να τα βλέπω ολα απο την θετικη τους πλευρά, να χαμογελαω συνεχώς κι να σκέφτομαι συνέχεια ποτέ θα τον ξανα δω.
      Γυρνάω σπίτι, βράδυ πλεον,  συναντω τον πατερα μου και την μητέρα μου στο σαλόνι, οπως παντα, να βλεπουν την αγαπημένη αστυνομική σειρα τους και να ειναι αφοσιωμενη σε αυτή . Πιστεύω ότι είναι φυσιολογικό να μην κανουν ποτέ τίποτα επειδή ξυπναν οχτώ το πρωί  για να δουλέψουν και γυρναν κουρασμενοι το βράδυ με αποτελεσμα να εχω αυτή την αχαρη εικόνα. Οσο και να τους καταλαβαίνω δεν ειναι λογικό, δε το αντέχω άλλο, μου προκαλεί κατάθλιψη πόσο τώρα μάλλον που ο αδερφος μου θα παει στον στρατο. Μόνο αυτον είχα οταν οι γονεις μου έφευγαν στην δουλειά. Αυτός με μεγάλωσε. Προσπάθησε να με σκληραγωγηση υπενθυμιζοντας συνεχεια τα μειονέκτημα μου... Ισως γιαυτό και να εχω στόχο να χτισω σωμα.. . Τωρα που θα λείπει θα ζω μόνο με το χαμόγελο του· την καθημερινή μου δόση.
     Μπαίνω μεσα τους χαιρετώ αφήνω τα πράγματα μου κοντά στην κουζίνα και πηγαίνω να κανω το βραδινό ζεστό μπάνιο μου. Οταν πέφτει το ακρυλικό νερό πάνω στο σώμα μου νιωθω σαν ολα τα προβληματα μου να φεύγουν  ενας προς ενα απο πανω μου οπως και τον υδρωτα της προπονησης που τον παιρνει το νερο. Καθως βγαινω απο το μπανιο σκουπιζω το βρεγμενο μου σωμα κοιταζοντας στον καθρευτη πανω απο τον νηπτηρα σκεπτόμενος πως ο στοχος μου να αδυνατισω και να κανω ενα γυμνασμενο σώμα παρόλο που εχω κανει πολλα βηματα μπροστά, ειναι ακομα πολύ μακρια η κοκκινη κορδελα. Και να μου έρχεται συνέχεια στο μυαλο αυτος κι εγω σκεπαζω το μυαλο μου με ενα μαύρο πέπλο λέγοντας μου μονο αρνητικα που εχω στην προσπάθεια να με κάνω να νιωθω άσχημα που ειμαι ερωτευμενος με τον υπέροχο άντρα απο την προπόνηση. Προσπαθώ να σταματισω να το σκέφτομαι και βγαίνω απο το μπάνιο για να παω στην ντουλάπα με τα ρουχα για να ντυθω και στην συνεχεια να φτιαξω βραδινό στην κουζίνα διπλα στο σαλονι.
    Εφαγα το φαγητο μου, ειδα κι εγω μαζι με τους γονεις μου την αστυνομική σειρα που τους αρεσει για να λεω πως κι εγω περναω χρονο με την οικογένεια μου. Στην συνέχεια άλλαξα τα βιβλια μου για την επόμενη μερα κι πηγα για υπνο.  Ο αδερφός μου παλι δεν εμφανίστηκε οποτε δεν τον ειδα ουτε σημερα κι ετσι εβελπιστω πως αυριο θα τον δω. Απο τοτε που ελαβε το γραμμα του στρατου ειναι ολο εξω και δυσκολευομαι να περναω χρόνο και με αυτον πλέον. Μέχρι να κοιμηθώ ακουγα μουσικη και κοιτουσα το σκίτσο που ζωγραφισα στο δεξι μου χερι. Για οσους με ρωτανε τι ειναι τους απανταω οτι ειναι μια καρδια και το σημα της ειρηνης αλλα, για όσους ξέρουν, στην πραγματικοτητα ειναι τα 2 θ της ζωης μου ο αδερφος μου θοδωρης και ο ερωτας μου θανασης.
   Και την επομενη μερα η ιδια με τις προηγουμενες και αυτες που πρόκειται να ερθουν... Το μονο που αλλαζει είναι αυτός, το πως μου απευθηνεται και φυσικά ο χρόνος..