Անսպասելի հանդիպում;

Գլուխ 6

Մի կերպ նրան , հրեցի ապտակեցի:

  -Ինչ ես անում, դու գիժ ես,-ասացի ես:

 -Այո գիժ եմ քո ձեռը , չես հասկանում դու միայն իմն ես ու վերջ, -ասաց Ջեքը : 

-Ես ինչ է իր եմ , որ քեզ պատկանեմ,-ասացի ես : 

-Էմմա,-ասաց Ջեքը :

 -Լռիր,- ասացի ես Ես լացելով, գնացի:

 -Էմմա սպասիր մի գնա,-ասաց Ջեքը :

 Ես արագ մտա , տուն կողպեցի դուռը լաց լինելով , գնացի սենյակ : Ինչպես կարող էի թույլ տալ , որ նա ինձ համբուրի: Ես սթափվեցի արցունքներս մաքրեցի մի քիչ հանգստացա , գնացի խոհանոց սկսեցի տարբեր տեսակի , ուտելիքներ պատրաստել որպիսզի, մոռանայի այսօրվա պատահածը:Զանգեցի հորս հարցրի թե երբ է գալու, ասաց 15րոպեից:Համարյա թե ամեն ինչ, պատրաս էր և ահա հայրս եկավ մենք միասին ճաշեցինք: Ասաց, որ ամեն ինչ շատ համով էր , այնուհետև մենք թեյ , խմեցինք զրուցեցինք հայրս ասաց: 

-Լավ աղջիկս ես , գնամ քննեմ բարի գիշեր:

 -Բարի գիշեր հայրիկ:

 Հավաքեցի սեղանը, լվացա բոլոր ափսեները, և միանգամից գնացի քննելու: Հայրս թակեց դուռը, մտավ և ասաց 

 -Էմմա վերկաց ուշանալու ես:

 -Հիմա կարթնանամ,-ասացի ես:

 Անկողնուցս վերկացա հազիվ, լոգանք ընդունեցի, մազերս հարդարեցի իջա ներքև: Հայրս արդեն ամեն ինչ, պատրաստել էր , ցտեսություն ասաց ու գնաց: Ես ավարտեցի նախաճաշս , ուշանում էի արագ վազելով գնում էի: Երբ ուզում էի ճանապարհը անցնել, մի ավտոմեքենա արագ թափով եկավ բայց բախտս բերեց , որ կարողացավ ավտոմեքենայի տերը կանգնեցնել:Բայց նա էր, մեղավոր քանի որ, ճանապարհը իմն էր: Ավտոմեքենայից դուրս եկավ տերը հարցնելու փոխարեն թե ես ինչպես եմ ասաց: 

-Ինչ լավ է, որ ավտոմեքենային ոչինչ չեղավ:

 -Ինչ? դուք ձեր ավտոմեքենան վեր եք, դասում մարդկային կյանքից:

 -Իհարկե այո , -ասաց տերը:

  -Դուք չեք տարբերվում կենդանուց,-ասացի ես :

 -Դուք ինչպես եք խոսում, ինձ հետ դեռ ոչ մեկ ինձ հետ այդպես չէր խոսել:

 -Ես ավելի լավ է, գնամ քան ինչ - որ բան ձեզ բացատրեմ,- ասացի ես :

 -Լավ մենք դեռ կհանդիպենք գեղեցկուհի,- -ասաց նա: 

Ես գնացի դպրոց, զանգը արդեն տվել էր, ներողություն խնդրեցի , ուսուչուհուց գնացի նստեցի: Ջեքը հարցրեց: 

-Ինչու այսքան ուշացար?:

 Բայց ես ոչինչ չպատասխանեցի: Ես ուշադիր լսում էի դասը , և զանգը տվեց: Ջեքը բռնեց ձեռքս բոլորը մեզ էին նայում:

 -Բաց թող,-ասացի ես : 

Ձեռքս բռնելով, տարավ ինձ քանդված դասարան, դուռը փակեց: 

-Բաց թող ինձ գնամ:

 -Չես հասկանում որ , այդ քայլերով դու ինձ ավելի ես դուր գալիս, - բարկացած  ասաց Ջեքը :

 -Ինչ ես խոսում դու չես հասկանում , ինձանից հեռու մնա,-ասացի ես :

 -Չեմ կարող,-ասաց Ջեքը :

 -Դու դեռ պետք է ամաչես երեկվա համար: 

-Երեկվա՝ ինչից ամաչեմ. որ սիրում եմ քեզ. որ առանց քեզ չեմ կարողանում՚,-ասաց Ջեքը:

Ես հասկացա, որ մեկ է նրան ինչ ասեմ իր ասածն է պնդելու:

 -Եթե ուզում ես, մենք ընդամենը կարող ենք ընկերներ լինել ,-ասացի ես :

 -Լավ, բայց մեկ է դու ինձ կսիրես,-ասաց Ջեքը ժպտալով:

 Մենք դուրս եկանք, գնացինք դասարան զանգը արդեն տվել էր , ներողություն խնդրեցինք բոլորը մեզ էին նայում մենք նստեցինք: Վերջապես դասերը , ավարտվեցին Մարթան , մոտեցավ ինձ: 

-Դուք հանդիպում եք?- հարցրեց Մարթան:

 -Մենք ով,?:

-Դու Ջեքը :

 -Իհարկե ոչ,-ասացի ես:

 -Մենք ընդամենը ընկերներ եք,-ասացի ես:

 -Էլ մի,-ասաց Մարթան

 -Բայց, -ասացի ես:

 -Էլ մի խաբիր , ամեն ինչ պարզ է,-ասաց Մարթան: 

-Փակիր թեման, խնդրում եմ,- ասացի ես:

 -Լավ - լավ ,-ասաց Մարթան:

 Մենք դուրս եկանք, հաջողություն մաղթեցի Մարթային:Ճանապարհին տեսա , Ջեքին նա մոտեցավ ինձ ու ասաց:

Շնորհակալություն որ կարդում եք ձեզ խոստանում եմ, որ շատ հետաքրքիր է լինելու: