-Ջեք հիմա դու հասկացար թե ինչ ասեցիր, մեզ,-ասաց հայրս:
-Հասկանում եմ, պարոն Ջոն ես ձեր աղջկան, սիրում եմ նա էլ ինձ:
-Ճիշտ է Էմմա,- հարցրեց Մարկը:
Դողացող ձայնով , ասացի:
-Այո պարոն Մարկ:
-Ջոն մեր երեխաները, իրար սիրում են , իսկ մենք դա չգիտեյինք մինչ այս պահը,-ասաց Մարկը:
-Պարոն Ջոն խոսեք, հայրիկ մայրիկ դուք ինչու եք լռել,-ասաց Ջեքը:
-Տղաս, դա մեզանից կախված չէ, եթե դուք հիմա լուրջ եք ,խոսում և իսկապես սիրում եք իրար, ապա ես ու մայրդ դեմ չեք վերջին խոսքը Ջոնին է ինչ կասես Ջոն:
-Աղջիկս, դու իսկապես սիրում ես Ջեքին,-հարցրեց հայրս:
-Այո, հայրիկ:
-Եթե այո, ապա ես դեմ չեմ կանգնի ձեր հարաբերություններին Ջեք ,ես քեզ կխնդրեմ և կպահանջեմ որ իմ աղջկան երբեք չնեղացնես նա իմ միակ հարազատն է, նրանից բացի էլ ոչ մեկ չունեմ:
-Շատ շնորհակալ եմ, պարոն Ջոն որ վստահեցիք ձեր աղջկան ինձ:
Ես հորս գրկեցի ու ասացի:
-Շնորհակալ եմ հայրիկ:
-Դե լավ մենք գնանք հարսիկ,-ասաց Լիան:
Ես կարմրեցի :
-Հաջողություն ձեզ,-ասացի ես:
Մի քանի ժամ էլ, մնացինք արդեն ուշ էր և մեզ չէին թողնում մնալ հիվանդանոցում:Հաջողություն ասացի , հորս ես ու Ջեքը դուրս եկանք հիվանդանոցից:
-Մի քիչ զբոսնենք,-ասաց Ջեքը:
-Համաձայն եմ,- ասացի ես ժպտալով:
-Հիմա մենք կարող ենք ազատ շփվել,- ասաց Ջեքը:
-Դե դու հասար քո նպատակին,-ասացի ես:
-Ինչպես միշտ,-ասաց Ջեքը:
-Բայց դու շատ ինքնահավան ես,- ասացի ես:
-Դե մարդը , մի քիչ պետք է ինքնահավան լինի,-ասաց Ջեքը:
-Մի քիչ,-զարմացած ասացի ես:
-Լավ , մի քիչ շատ ինքնահավան,- ասաց Ջեքը:
-Այ , հիմա ես համաձայն եմ:
-Կարող եմ մի բան խնդրել,-ասաց Ջեքը:
-Ի՞նչ?,-ասացի ես:
-Կարող եմ քեզ համբուրել:
-Սպասիր, մտածեմ:
-Եվ ինչ մտածեցիր:
-Ոչ , դեռ շատ շուտ , է:
-Այսինքն այո,-ասաց Ջեքը:
-Բայց ես քեզ այո չա....,չթողեց խոսքս ավարտեմ ու համբուրեց ինչպես միշտ:
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Անսպասելի հանդիպում;
RomanceՆրանք պատահական հանդիպեցին իրար, սակայն սիրեցին ամբողջ կյանքը: Անցան մի շարք դժվարություններ, որպիսզի հասնեն իրար:
