Ανακάλυψη

402 41 7
                                    

Και ανακάλυψα πως σε ένα από αυτά είναι τοποθετημένη μια κούκλα. Έχει πολύ εκδηλωτικά μάτια που μου φάνηκαν για λίγο ότι με κοίταζαν. Στο πρόσωπο της είναι σχηματισμενο ένα λεπτό χαμόγελο. Τα μαλλιά της είναι πλεγμενα με πλεξουδες και φορούσε ένα μπεζ φουστανακι χωρίς πολλά πολλά. Γενικά δεν έχει τίποτα φανταχτερό, και είναι λιτή, αλλά και όμορφη. Όπως την παρατηρούσα, κοιτώντας τα γυαλιστερά της ματιά, με ταρακούνησε η φωνή της μαμάς μου.

Μαμά: Άμπερ, σε φωνάζω τόση ώρα δεν με ακούς; Αναγκάστηκα να ανέβω πάνω για να με πάρεις χαμπάρι
Εγώ: Συγγνώμη μαμά, απλώς αφέθηκα κοιτάζοντας αυτή τη...

Δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση μου όταν γύρισα το κεφάλι μου ξαφνικά και ανακάλυψα ότι η κούκλα έλειπε από την θέση της.

Εγώ: ...κούκλα
Μαμά: Ποια κούκλα;
Εγώ: Βασικά... Ήταν... Ήμουν... Εεμ, άστο.

Δεν ήξερα τι να της απαντήσω. Κούνησε το κεφάλι της παραξενεμενη σαν να μου έλεγε εντάξει με διστακτικο τρόπο. Έπειτα μου έκανε νόημα να την ακολουθήσω κάτω και εγώ το έκανα. Κάθισα στο τραπέζι αλλά δεν είχα όρεξη. Σκεφτόμουν συνέχεια την κούκλα και στριφογυριζα το πιρούνι στο πιάτο μου.

Μπαμπάς: Άμπερ, είσαι καλά;
Εγώ: Εμ ναι μπαμπά μια χαρά γιατί ρωτας;
Μπαμπάς: Γιατί δεν έχεις αγγίξει καθόλου το φαγητό σου και εσύ τρελαίνεσαι για μακαρόνια.
Εγώ: Η αλήθεια είναι ότι δεν πεινάω. Πάω στο δωμάτιο μου.

Τότε σηκώθηκα και οι γονείς μου και η αδερφή μου με κοίταζαν έκπληκτοι αλλά τους αγνοησα και έφυγα.

Στοιχειωμένα όνειρα Où les histoires vivent. Découvrez maintenant