Opowieść o bardzo dzielnej dziewczynie , która staję w obliczu niebezpieczeństwa wzamian za miłość, wierność i opiekuńczość pewnego chłopaka. Razem mają wiele przygód ale czy aby na pewno on jest normalny?
Nawet nie wiem kiedy tak szybko znalazłam się z lotniska w Edmonds na lotnisku w Rockvill. Zdjęłam słuchawki i zaczęliśmy podchodzić do lądowania. Po chwili samolot zatarł swoje ślady na nowej dla mnie ziemi. Zabrałam bagaż podręczny i udałam się do budynku po odbiór bagażu głównego. Po odbiorze walizki zauważyłam kobietę biegnącą w moją stronę. Była średniego wzrostu, miała krągłości lecz była szczupła. Włosy miała lekko falowane, brązowe wpadające w czarny. Oczy mieniły się miodowym kolorem. Była ubrana w kremowym sweter i ciemno bordowe getry. Dalej wygląda na młodszą od swojego wieku (35 l) Tak to w własnej osobie ciocia Christine.
- Vanessa! Dziecko drogie ! - krzyknęła i przytuliła mnie z całej siły. - Christine ! Jak się czujesz ? Nie widziałyśmy się około 7 lat ! - Ty mnie pytasz ?! Stoi przed mną 17 letnia miss piękności - Przesadzasz - powiedziałam już trochę poważniej ale dalej śmiejąc się - przepraszam ale tak mi wyrosłaś ! - ponownie mnie przytuliła - możemy już iść jestem zmęczona - oczywiście, chodź
Obie ruszyłyśmy do auta cioci. Moim oczom ukazało się białe BMW X6
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- to twoje ?.. - spytałam w pewnego stopnia szoku - a nie widzisz ? - powiedziawszy to przekręciła już kluczyk od stacyjki. Włożyłam walizki do bagażnika i wsunełam się na miejsce sąsiadujące z kierowcą.
- możesz mi wytłumaczyć dlaczego ja muszę zbierać kilka miesięcy na spodnie a ty masz BMW ? - kiedyś też się dorobisz tyle co ja - ta... Nie jestem tak mądra jak ty - nie musisz być mądra musisz po prostu chcieć i się angażować. Nie miałabym tego gdyby nie moja trudna praca. Firma sama się nie utrzyma - i tak nie chciałabym być szefem firmy - kim chciałabyś zostać w przyszłości skarbie ? - chyba najbardziej chciałabym być fotografem... Ujmowanie piękna przyrody na niby zwykłej kartce jest cudownym odzwierciedleniem jej niesamowitości - Masz cudowne wnętrze.. ja nie mam takiego poglądu na świat. Jestem zepsuta korporacją - Masz dobre serce. To eliminuje wszystkie wady - zauważyłam, że już wjeżdżamy na plac przed domem cioci. Dom wykonany był na kształt idealnego kwadratu. Posiadał dwa piętra i był zdobiony wieloma kwiatami. Weszłyśmy do środka. Dominował tam kolor biały, kremowy i brązowy. Sam styl domu był nowocześnie a zarazem normalny jak można spotkać w wielu domach. Jednak drewno dodawało przytulności temu miejscu.
- prześlicznie umeblowane - cieszę się , że ci się podoba - powiedziała Christen z serdecznym uśmiechem. - To gdzie mój pokój ? - spytałam trochę nachalnie lecz nie mogłam powstrzymać się z ciekawości. - chodź za mną - ciocia chyciła mnie za dłoń. Poczułam dreszcz od jej zimnej ręki - Christen ? Nie jest ci trochę zimno ? - Nie , a o co chodzi ? - bo twoja ręką .. ona .. - Nie dokończyłam a ona parskneła śmiechem - mama ci nigdy nie mówiła, że mam słabe krążenie krwi ? - Nie - To teraz już wiesz - powiedziawszy to otworzyła drzwi do pokoju , mojego pokoju.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- i jak ? - spytała się ciocia - szczerze ? - Tak - Nie spodziewałam się tego w żadny sposób - powiedziałam i przytuliłam Christen- dziękuję , jest cudowny. - no to rozpakuj się
Zaczęłam układać książki na półkach do tego przeznaczonych. Ciuchy do szafy i inne tego typu rzeczy. Usiadłam na łóżku i odblokowałam mój telefon. Dostałam wiadomość od mojej jedynej koleżanki i od mamy. Otwarłam konwersacje z mamą i odczytałam.
Hej kochanie ! Mam nadzieję, że dojechałaś bezpiecznie już do domu cioci Christen. Napisz czy wszystko w porządku. Jakby coś się działo to pisz. Powodzenia na nowej drodze życiowej. Całuje i pozdrawiam wraz z tatą.
Uśmiechnęłam się do telefonu i odpisałam:
Nie martw się wszystko w porządku. Kocham was i pozdrawiam wraz z ciocią
Potem otwarłam konwersacje z Kate
Szkoda że tak szybko to minęło będzie mi ciebie brakować. Już nie będzie tak zabawnie na lekcjach z Panem Creener. Pozdrawiam
Tym razem lekko posmutniałam. Będzie mi brakować dawnej klasy. Odpisalam:
Mi ciebie też będzie brakować. Pozdrów całą klasę i Pana Creener'a także. Buziaki
Położyłam telefon na szafce i nawet nie zauważyłam kiedy już dawno spałam. Śniłam o tym jak będzie w nowej klasie. Jestem tego ciekawa.
