Ellerin Nerde

Adsız Bölüm 4

  Arabadan indi, o inice ben de indim.
-Yine mi sen? Karşıma çıkma demedim mi ben sana.
-Senin karşına çıkmak için zaman tutmuyorum. Eğer karşına çıkmam söz konusuysa sen benim karşıma çıktın.
-Arabanı çeker misin?
-Asıl sen çeker misin?
-Önce ben geldim. Uzatmayıp başka yere park edersen çok sevinirim.
-Önce gelen benim asıl senin başka yere park etmen gerekiyor.
-Çocuk gibi park kavgası edicek değilim
-O yüzden mi iki saatten beri başka yere park et diye beni tutuyosun.
-Ama sen çok fazla uzatıyosun.
-Ahahah uzatan ben miyim? Hem park ediceğim yere atlıyosun hemde beni burda boş boş konuşmalarına tutuyosun.
-Ben seni tutmuyorum ama sen benimle konuşmaktan hoşlandın galiba bırakıp gidemediğine göre.
-Ahahah sen nasıl bir egoistsin kendi bulduğum park yerini sana bırakıcak değilim.
Onun arabasının arkasındaki adam arabadan inip,
-Hadi ama işimiz gücümüz var insanları engelliyosunuz. Zaten yol tek gidişli.
-Tamam abicim hemen açıyorum yolu.
O kahverengi gözleriyle bana baktı. Şuan o kadar derin baktı ki yüzümde birşey mi var korkusuyla gözlerimi kaçırdım. Arabasına binip park etmem için korna çaldı. O ve arkasındaki araba sırayla geriye gitti ve bende park ettim.
-Abla keşke beni çağırsaydında ağzının payını verseydim.
-Ahahahah yusuf yerim seni ya
Arabadan indik ve yusuf soyunma odasına arkadaşlarının yanına gitti. Bende boş bulunan bentlerde oturdum. Yusuf sahaya çıktı hocasının gelmesini bekliyodu. Bende o zengin bebsinin burada ne işi olabilecegini düşünüyordum ki sahaya girmesiyle bana bakması bir oldu. Çocukları sıraya soktu ve,
-Kusura bakmayın çocuklar bi inatçı hanfendinin yüzünden birazcık geç kaldım. Ben yeni antrenman hocanız Emir Soylu.
Sahada dağılımı yaptı ve antrenmanını tamamladı. Yusuf koşarak yanıma geldi.
-Abla ben o abiye ağzının payını vericem demiştim ya vazgeçtim. Benimle o kadar çok ilgilendi ki ve çok da güzel futbol oynuyor. Hemde Beşiktaşlı. Ayrıca bir sürü beşiktaşın nostaji formalarının koleksiyonu varmış.
-Hım. Çok güzel oynadın bu arada.
-Sağol ben üzerimi değiştirip geliyorum abla.
Koşarak soyunma odasına gitti. Bende bu ayki aidatı ödemek için ordaki yetkili kişiye gittim. Yusufun çok yetenekli bir çocuk olduğunu ve ileride akşamlarıda gelebilme ihtimali olucağını söyledi. Yusuf adına çok sevindim. Babamın çabalarını boşa çıkarmış olmicakti. Zaten ay sonunu zar zor getiren bir aileydik. Odadan çıktım ve Yusufla Emiri konuşurken gördüm.
-Ablaaa burdayım.
-Demek ablası oluyorsunuz.
-Evet ablam o benim. Ablam emir hocam, emir hocam ablam.
-Emir Soylu.
Elimi uzattım.
-Tuğçe Akpınar.
Gözlerimin içine o yeşil gözleriyle bakiyodu. Ve dudağınıda hafif bir gülümseme oldu. Şuan itiraf etmeliyim ki çok tatlı bir gülümseme o. Biraz da olsa kızardığımı hissettim.
-Abla ben arabaya gidiyorum.
-Tamam. Bende geliyorum
-Tamam arkadaşıma Güle güle dicem.
Yusuf uzaklaştı ve,
- Yusufu her zaman siz mi getiriyorsunuz?
-Ara sıra
-Hım. Demekki ara sıra insanların park yerini işgal ediyorsunuz.
Sinirlendiğimi anlamış olmalıydı ki daha da gülümseyişi belirginleşti. Yusuf arkadaşıyla ayrıldı, yanıma geldi.
-Gidebiliriz
-Tamam canım.
Kafamı kaldırdım ve,
-Görüşürüz. Tuğçe
-Görüşürüz, Emir.
Kapıdan çıktık ve arabaya doğru ilerledim. Yusuf yine öne bindi arabayı çalıştırdım müzik açtım. O yeşil gözleri ve o tatlı gülümsemeyi düşünmeye başladım. Ben napiyordum ya ukalanın tekini düşünüyorum. Ben kimim ki onu düşünüyorum. Bulunduğumuz sokağa geldim ve arabayı park ettim. Anahtarla kapıyı açtım.
-Anne..
Daha gelmemiş. Yusuf televizyonu açtı ve üzerini degistirmek üzere odasına gitti. Bende odama gidip spor şortumu giyip üzerine sıfır kol tişörtümü giyip mutfağa girdim. Yusufun yoğun isteği üzerine soslu makarna yaptım. Babamda geldi.
-Anneniz nerde?
-Gülin teyzenin kız kardeşi gelicekmiş yardıma gitti. Ben makarna hazırladım onu yeriz baba
-Tama kızım.
Şuan sofrada en sevdiklerim vardı. Huzurlu bir akşam yemeği yedikten sonra mutfağı topladim. Odama çıktım. Uykum çok gelmişti yatağı açıp yattım. Aşağıdan bağırlık sesleri geliyordu. Muhtemelen babamla annem kavga ediyorlardi. Ama suan sadece uyumak istiyordum.