Merhaba, anne.
Bugün biraz yorgunum. Sana günlerce yazamadım ve seni çok özledim. Gerçi bana yazdığında bile seni özlüyorum. Sana sarılmak isterdim, hem de çok sıkı. Beş gün önce doğumgünümdü. Senden mektup bekledim ama posta kutusu sabah 5'e kadar boştu. O gece beklemekten uyuyamadım. Dürüst ol, doğumgünümü unutmuş olabilir misin? Eğer unuttuysan sana kırılmam. Çünkü ben seninkini hiç bilmiyorum. Babam bana söylemedi. Her neyse, babamın teyzesi, hani şu sevimsiz suratıyla hep şaka yapmaya çalışan, bana iç çamaşırı almış. Herkesin ortasında hediyeyi açtığımda gerçekten çok utandım. Sana bahsettiğim birisi vardı, hatırlıyor musun? Adı, Simon. Akşamüstü bana mesaj atarak dışarı çıkmamı istedi. Bana hediye verdi. Gerçekten çok sevimliydi. Pembe, uzun bir elbise almış. Bedenime de tam oturdu. Sana göstermek isterdim. Benden hoşlandığını düşünmek komik. Biliyorsun, çok güzel değilim ve genelde arkadaş olunacak bir kızım. Simon iyi birisi. Neyse, boş boş şeyler yazdım. Eminim bunları okurken sıkılıyorsundur. Bana yazmayı unutma. Seni seviyorum.
-Amanda Skyler
ŞİMDİ OKUDUĞUN
THEATRE //C.H
Fanfiction"Ve bir şarkının nakaratında yanında olacağım. Nefesim hızla ulaşır sana." son repliğimi bitirdiğimde seyircilere baktım. Gözlerim onunkileri bulduğunda nefesimi tuttum. Kalabalığın içinde görebildiğim tek kişiydi. Perde kapanırken belirsiz bir şeki...
