Dani says HELLO!

Chapter 1

C H A P T E R ~1

Hello! Ako si Danielle Choi.

16 years old and currently second year high school sa Raleigh International Academy. Transferee student ako . I spent my childhood mostly sa Korea and Japan pero before ako umuwi ng Pilipinas nag stay muna kami sa US for two years.  Only child lang ako. Busy kasi masyado sa work si Mama at Papa. Himala nga kasi nabuo pa ako. *laughs*

Pero ayos lang kasi lahat naman ng gusto ko nakukuha ko. Don’t get me wrong ha I’m not a brat.

Wala naman interesting sa buhay ko eh. Kung ang pagkakaroon ng fashion designer na nanay at isang CEO na tatay eh exciting. Hindi rin siguro.

Sabi nila perfect daw ako. Matalino, mayaman, at maganda. Maraming naiingit sa kin yung iba naman humahanga. Gusto nila maging ako. Pero hindi nila alam na sobrang hassle maging ganito.

The living doll

Ulzzang

Goddess

Yan yun mga nickname ko sa dati kong mga school. Overwhelmed sana ako sa lahat ng praises nila at attention pero minsan nakaka irita na eh.

Dahil nga maganda ako lagi nila ako pinupuri, laging may special treatment na hindi ko naman ginusto, at laging may mga nakabuntot.

Nandyan yung mga sleezy teachers, random strangers  na bigla na lang magpi-picture sa kin, at mga hindi mawala-walang classmates proposing their undying love to me.

Hassle talaga

Hindi Masaya magkaroon ng sangkaterbang fansites na punong puno ng candid pictures mo. T.T ultimong natutulog ako sa library with all my laway and stuff kinuhanan pa rin nila ako ng picture. Creepy diba?

Madami din akong stalkers. Kaya normal na sa kin yung may mga nawawalang bagay sa bag ko. (example: used handkerchiefs, lip balm, pens) normal na din sa kin na puno ng love letters at gifts yung lockers ko at normal na din na parati na lang ako center of attention

Na di ko ginusto T.T

Natakot na ko kasi may mga stalkers na creepy na nga possessive pa. Yung mga simpleng bagay eh pinapalaki like one time I was smiling alone kasi natutuwa ako dahil dumating na yung inaabangan kong ice cream van pero akala nila sila yung ningingitian ko.

Kaya natuto ako wag mag smile. Natuto ako maging poker face.

Na lalo nilang nagustuhan kasi naging mysterious at hot daw ako. >.<

And I’m so used for being used.  (lol anong klaseng sentence yan)

Sorry parang nagra-rant ako. Thankful ako sa hitsura ko pero para din kasing curse eto eh.

Wala kasi akong mga kaibigan. Ayaw nila ako sumama sa kanila kasi masyado daw akong maganda T.T which is ang babaw. Kung magkakaroon ako ng kaibigan…fake naman sila kasi kaya lang pala nila ako kinaibigan kasi may mga ulterior motives sila or dahil gusto nila akong sirain.

Natuto ako na lumayo sa tao and to stand on my own.

Meron lang ako limited friends pero at least they are true to me.

 One of them is Aya, when she went back to the Philippines para dun mag aral eh sumunod ako sa kanya kasi busy din naman yung parents ko at dahil sixteen na din naman ako pinayagan nila ako to live alone pero syempre may kasamang isang helper at driver.

Aya Fujiwara is my bestfriend since 4th grade elementary. Sa Nagoya, Japan ko siya unang nakilala. Her dad is a Filipino while her mom is a full blood Japanese.

Sobrang cool ni Aya. Genius sa hacking and anything techie. Mejo weird nga lang ang trip nya kasi every two months pabago bago siya ng hair color. Dati pink haired siya ngayon green. ^_^ mukha siyang anime character sa favorite kong manga!

Kawaii!

Lagi pati akong pinagtatanggol ni Aya from everyone na nang aapi sa kin. We think we’re sisters separated since birth. Nung nalaman niya yung plan ko. Halos mamatay na siya katatawa kasi childish daw.

Pero sumangayon naman siya.  Siya pa nga yung nagturo sa kin kung saan bibili ng materials eh. Supportive talaga ‘to.  Every weekdays maaga talaga ako nagising to prepare for school. Hindi ako vain dahil wala naman akong pakielam sa hitsura ko. Kaya kasi ako natagalan eh inayos ko pa yung prosthetic make up ko. I’m wearoGusto ko kasi walang makakakilala sa kin.  Hindi naman sa tinataboy ko yung blessings sa kin, Gusto ko lang ng mapayapang school year as a junior.

Successful ang gameplan naming na maging panget ako.

My plan was delivered perfectly kasi lahat ng students dito sa RIA paniwalang paniwala sa disguise ko. Pano ba naman, ang dami kong freckles, zits, at ang kapal ng salamin ko. May suot pa kong wig. San ka pa diba? Two weeks na ang nakakalipas pero they are still clueless. Ayoko naman talaga mag sinungaling sa kanila kaso gusto ko lang ng normal and peaceful life.

Kaso hindi din pala…

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

*ulzzang in korea means pretty face

vote and comment :)))))))