Sizin hala bir umudunuz var mı? Yoksa siz de umutlar tükendiğinde mi tüm beklentilerin gerçekleşeceğine inananlardansınız. Peki umut etmek hiç biter mi ? Bu kadar soru cümlesinin dolu gibi sert ve hızlı yağdığı hayatta umut etmekte büyük bir soru işareti değil midir? En azından umut etmek soru işaretlerini çoğaltsa da nefes almamıza yardımcı oluyor. Umut etmek dünyadaki bütün ağaçlar gibi oksijen ihtiyacımızı sağlıyor ve benim ağaçlarımın dallarını kırdılar, üzerimde çivi çakıp yaraladılar, duygularımın üzerinde sallandılar, üzerime tırmanarak yükseklere çıktılar sonra da inmekte zorlanınca küfür ettiler, parçalara ayırarak yaktılar ve en sonunda hiçbir şey olmamış gibi gövdemden, dallarımdan yararlanarak gölgelendiler. Bende intikam planları düşünüyorum çünkü onların umutları benim köklerime bağlı. Ben yoksam hayat da yok. Ayakta kalmaya çalışıyorsam hep onlar içindi şimdi üstlerine devrilmeyi büyük bir haz alarak istiyorum. Son nefeslerini verirlerken başka bir insanın onları kurtarmalarını beklemenin nasıl bir çaresizlik olduğunu bildiklerin de umut etmenin başlangıcını da umut etmenin sonunu da iyi bilsinler. Yıllarca bildim, sıra sizde. Ama sakın üzerinize sapladığım çivileri hemen çıkarmayın zira boşluğa düşmenin acısı hiçbir acıya benzemez. Size verebileceğim tek bir tavsiye var, bir kıyak olarak düşünün, çektiğiniz acıyı biraz dindirir diye umuyorum. Ne mi? ''AĞLAMAYA ALIŞIN'' ya da delirircesine gülün.
jb(
