Their Forbidden Love | #JoChard @ WP 2013

"Officially, secretly yours..." (The challenges)

The next morning, it was time for Maya to leave San Nicolas to report for her duty.

Babangon na sana sya nang may naramdaman syang mabigat. She saw that it was Richard, still hugging her. They were both undressed under the white fabric sheet. Naalala nya ang nangyari kagabi and she smiled. She didn't expect him to do this to her. Tinitigan nya ito habang hinahaplos ang mukha, pero nasa isip nya, "Paano na 'to? May nangyari na sa amin? Ano na? Kasalanan ko 'to. I'm a big temptation and sin." She frowned at that thought.

She didn't notice that Richard was already staring at her.

Richard: Good morning, baby. (with a smile)

Maya: (tried to form a smile) Good morning...

Richard: Ang aga naman, malungkot ka. Okay ka lang ba?

Maya: Ehhh...pa—pasensya ka na...ayan tuloy nangyari pa 'to... (frowns)

Richard: (he caressed her face) Maya, it's not your fault. I should be the one to apologize...

Maya: (gave him a smack on the lips) Eto naman...para walang sisihan, sige, parehas natin 'to gusto. Pero...paano ka?

Richard: (sighed) Well...it's now or never. I have to talk to Msgr. Roberto about this. I thought (sabay lingon kay Maya) it doesn't matter to me anymore. I had enough time on serving other people.

Maya: You mean...may balak kang umalis?

Richard: Sounds crazy, but yes. (smiles)

They both hugged each other again and he gave her a kiss on the forehead. Tinulungan na nya si Maya tumayo at mag-ayos para sa flight nito pabalik ng Manila dahil malapit na ang kanyang pagreport sa duty. Tinawagan nya ang driver nyang si Simon para sunduin sila at pinakiusapan nya itong wag sabihin sa iba ang kanyang nakita. Tumango naman ang driver. Hinatid na nila si Maya sa hotel at hanggang sa airport. They kissed each other goodbye inside the car and promised themselves that they will communicate each other.

For domestic flights pa lang ang inassign kay Maya kaya mas madali nyang nakakausap si Richard sa phone. As weeks go by, napapadalas ang kanilang text at tawag para di nila mamiss ang isa't isa. Hanggang sa dumating ang isang araw na nagtext si Richard sa kanya. Saktong may 2 hours break sya kaya nagstay sya sa malapit na cafeteria at nabasa nya ito.

"Maya, I already told Msgr. Roberto about us. Hindi nga lang sya makapaniwala na nagawa ko yun at my age. After he knew about this, he decided to send me to East Timor for a missionary work at para makapag-isip na rin daw ako. Fr. Ryan will cover up my ministry in San Nicolas. Pag nakapagdecide na daw ako, marami pang proseso ang pagdaraanan. I don't know until when I will be staying there. I will always pray for your safety, my baby. You are always in my heart. I can't promise anything but I am hoping one day we will be together, even if it takes a second life to do that. I love you."

Tears were rolling down from her face when she read this. Talagang mahihirapan sya ngayon dahil pinaglalayo na silang dalawa. Gumulo ng husto ang kanyang isipan. "Bakit ba ganito? Kung kailan masaya ako, kaming pareho, pinaglalayo naman kami." She told herself mentally. Suddenly, she felt dizzy at parang nasusuka na sya. Napapadalas na ito mangyari sa linggong ito pero binabale wala nya lang. She hurriedly went to the restroom and vomited. Nagtatakang tanong sa sarili, "Bu—buntis ako?!"

She went to a clinic somewhere inside the airport to tell her case, and it was confirmed that she is now six weeks pregnant. Hindi na nya alam paano ito sasabihin kay Richard dahil nang macontact na nya ito, ang network operator na lang ang sumagot. The more she cried now and she made a mental prayer to herself that Richard should call her back. The sooner, the better.

Lumipas na ang ilang linggo at buwan, wala pa ring tawag ni Richard. Pero umaasa pa rin si Maya na isang araw tatawag sya dahil kailangan na nya ng mag-aalaga sa kanya pati sa kanilang magiging anak. Kasabay ng kanyang paghihintay, she is now five months pregnant and her tummy is much visible kaya napagdesisyunan ng airline company na pahintuin muna sya sa pagtatrabaho at sasagutin nila ang pagpapaospital nya since wala na ibang tutulong sa kanya rito. She didn't tell the company about the father of her child dahil talagang matatanggal sya nito sa trabaho. Ang naging karamay nya lang sa mga panahong iyon ay ang nakilala nyang pilot captain na si James na dati rin nyang manliligaw, at sya lang ang tanging nakakaalam tungkol sa sikreto nya.

One day, sa condo na tinutuluyan ni Maya sa Manila, nag-usap silang dalawa ni James.

James: (he sighed) Maya, di naman sa masyado akong nakikialam ano, pero talaga bang umaasa ka pa rin na babalik yung tatay ng anak mo? Pari pa naman yun. Ilang buwan na din...

Maya: (she frowned) O—oo naman James. Kahit...

James: Kahit ano?

Maya: ...kahit di sigurado na babalik sya... (napaiyak)

James: See? You still have the same answer everytime tinatanong kita nyan. (he hugged her) Shhhh...wag ka nang umiyak. Araw-araw ka na lang ganyan. Nakakasama yan sa baby.

Maya: (still sobbing) Pasensya ka na James ha, iyakin na ako masyado e.

James: Hahaha! Di ba dati pa naman? (parehas na sila natawa) Pero...can I ask a favor, Maya?

Maya: Hmmm...ano yun?

James: Pwede bang sasamahan pa rin kita hanggang sa panganganak mo?

Maya: James...alam mo namang—

James: Yes I know, Maya. I'm offering you this kasi kaibigan pa rin naman kita...tayo, di ba? Tsaka wala ka naman din relatives dito.

Maya: (nods)

James: Pero...alam na ba 'to ng mga kamag-anak mo sa San Nicolas?

Maya: Di pa James...di ko pa alam paano ko 'to sasabihin...lalo na sa tatay nito...

James: I understand. Sige, papuntahin ko na lang si Manang Fe next week para may mag-asikaso sa'yo. Nakalimutan ko may flight pala ako that time.

Maya: Ah sige, ayos lang yun. Basta salamat talaga, ha?

James: Don't mention it. Nakakarami ka na nga ng pasasalamat. Hehehe!

  Still, days and weeks have passed, there were no calls, text or any signs from Richard. Di na nya alam anong gagawin nya sa kanyang paghihintay. Di na nya rin alam kung meron pa syang minamahal...until she thought of calling Luke. Pero pati sya walang clue kung ano na nangyari sa tinuturing nitong ama sa simbahan. Nabanggit lang nya na di na babalik si Richard sa San Nicolas at wala na rin sya sa East Timor limang buwan nang nakalipas. Pero napaisip sya bakit di pa rin sya tinatawagan nito kung nakapagdesisyon na rin pala sya? "Nakalimutan na kaya nya ako?" She asked herself and she started again to cry.