Their Forbidden Love | #JoChard @ WP 2013

The feeding program

Kute: (nagtataka) Ah eh...magkakilala kayo?

Maya and Richard: Kahapon lang kami nagkita!

Kute and Cho: Wow sabay ha!

At nagtawanan silang lahat.

Kute: Naku Father, maupo po muna kayo. Kukuhanan lang muna namin kayo ng maiinom. (lumingon kay Cho) Uy, magmano ka kay Father.

Cho: Mano po, Father.

Richard: God bless you, son. Naku Cristina Rose, nakakaabala naman—

Kute: Walang problema po yun! Kaw na muna dito Maya.

Maya: Uy walang ganyanan Kute!

Kute: Oy, bisita ka din namin kaya dito ka lang.

Maya: Eeeeeehh, sige na nga. (napaupo na lang sa tabi ni Richard)

Kute: Ay Father, asan na po yung kasama nyong si Luke?

Richard: Parating na din yun, dala ang mga extra seats.

Kute: Nakakahiya naman po—

Richard: No worries. We will help each other naman. Importante yung mga mas nangangailangan. Maybe marami ang pupunta dito mamaya hanggang sa Sabado.

Kute: Sa bagay. Sige po balik lang kami ni Cho.

Tumango lang si Richard at bumaba na sila Kute at Cho. Naiwan sa sala sina Richard at Maya. They sat side by side at the sofa. Walang gustong magsalita sa kanila una. Hanggang sa...

Richard: (pinched Maya's ear) Tahimik mo ah!

Maya: (nagulat sa ginawa ni Richard pero kinilig naman) Awww! Eh... Nahiya naman po ako sa inyo.

Richard: Why? We're friends naman ah. (with matching smile)

Maya: Ayyy...oo nga pala. (she chuckled) Naisip nyo po pala itong feeding program.

Richard: Ah yes, been doing this since I started my ministry. In every city or province where I was assigned, ginagawa ko 'to during vacation. Mga...one week.

Maya: Ah ganun po ba. Parang panata po?

Richard: Well, somehow. But I just want to help feed the kids who can't afford to eat three times a day. Kawawa naman sila. While here we are, mga may-kaya, we can eat more than three times pa nga, di ba?

Maya: (she nodded) Sa bagay, tama naman po kayo dun. Kaya siguro...maraming dumidikit sa inyo kasi ang bait nyo sa lahat.

Richard: Hahaha! It looks awkward nga sometimes.

Maya: Naku, sa itsura nyo pa lang po e... (she immediately pressed her lips and scolded herself mentally) Ay Maya, ano na ba yang pinagsasabi mo?!

Richard: (he smirked) So, how's your morning? Is it great?

Maya: Normal morning naman po, as usual. Bangon, ligo, kain, pasyal. Parang lang po pag may inassign sa aming destination. Kahit mag-isa lang pero masaya...

Richard: You mean you don't have a boyfriend? (he scolded himself) Richard! What are you saying?

Maya: (nahiya lalo) Wa—wala pa po...

Richard: How come? I mean, you are actually beautiful. I don't think walang nagkakagusto sa'yo. (sabay ngiti)

Maya: (namula na ng husto sa compliment) Ehhh...kayo po talaga. Hindi naman siguro...

Richard: Don't be shy. I mean it. (nakangiti pa rin)

Maya: Sa—salamat po...

Richard: But seriously, bakit nga ba wala kang bf?

Maya: Ehh...siguro...mas gusto ko muna unahin career ko tsaka yung matupad ang pangarap kong matravel ang buong mundo. Tsaka, kung may darating man na lalakeng para sa akin, dapat sya na talaga panghabang-buhay. (in her thoughts) Kung ikaw na lang nga sana yun e...

Richard: (he just nodded) You're right. Just put everything to Him. He knows everything. (in his thoughts) Hay naku Maya, kung alam mo lang ano'ng ginawa mo sa akin in just a short time...

She just nodded. They both got silent again. Kapwa na naman nagpapakiramdaman. Parehas napapatingin sa isa't isa sabay lingon ulit sa kawalan. Lumapit na si Kute sa kanila dala ang inumin. Nagtungo na sila sa baba pagakatapos. A lot of street children were present for the feeding program. Sinimulan na nila agad ang pagpapakain sa mga bata. Nagtulong-tulong sina Richard, Maya, Jeff, Kute, Cho at Luke. Di maiwasang magtitgan sina Richard at Maya, at di maiwasan that their hands will touch each other. Tahimik lang si Maya while Richard is doing the interactions with the kids. Natapos sila ng 5pm. Hinintay nila muna na makaalis ang mga bata para makapagpagligpit na sila at magpahinga. Napaupo na silang lahat pagkatapos mag-ayos. Lahat sila napagod. Nakaupo sa isang long bench sina Cho, Kute at Jeff. Nasa isang table naman sina Richard, Maya at Luke.

Kute: Grabe nakakapagod!

Jeff: Pero enjoy naman, di ba?

Cho: Oo naman papa pards!

Kute: Eh kayo po Father? Luke? Maya?

Richard: Ah yes, I'm okay. You guys? (pero nakatingin lang kay Maya at nakangiti)

Luke: (he nodded sabay tawag sa driver sa phone)

Maya: Ah okay lang naman. (sabay tingin kay Richard pero binawi ang tingin sabay yuko)

Richard: Ano'ng oras nga ba bukas, Cristina Rose?

Kute: Ah, lunchtime po bukas, Father. Kami na po bahala sa ihahain bukas. Tulong na lang po kayo.

Richard: (nodded)

Luke: Father, andyan na po si kuya Simon sa labas naghihintay.

Richard. Okay sige. (tignan sina Kute) We better go ahead guys.

Jeff: Sige po, Father. Ingat kayo nina Luke.

Richard: Yes, we will. (tignan si Maya sa mesa) Maya?

Maya: Eh...bakit p—po?

Richard: We'll go ahead na. (sabay ngiti)

Maya: Si—sige po, babayyy! (sabay kaway)

Umakyat na sila para mas makapagpahinga. Di na tuloy sila nakapaghapunan sa sobrang pagod. Nakatulog agad ang pamilya ni Kute.

While inside Maya's room, ang dami na namang tumatakbo sa isip nya while walking back and forth.

"Hay. Ano ba naman ito! Parang di ko maintindihan. Ang daming tanong sabay pangungulit pa sa akin!" She held her left ear where he pinched it. "Kung kumurot naman, wagas. Masakit ha. Pero...parang di naman ata normal yun sa isang pari. Ay baka ganun sya pag kumportable sya sa isang tao. Mayaaaaa! Wag kasi mag-assume. Pari yun. Natural na maging mabait sya. Alisin mo nga sa isipan mo na me gusto sya sa'yo..."

"Pero...hayyy. Di pwede 'tong nararamdaman ko para sa kanya." She said that while pressing her hands on her chest and looking thru the moon outside the window. Her heart was beating faster while thinking all of the things happened few hours ago.

"Pero...okay lang naman siguro magkacrush sa kanya. Walang masama dun. Oo, wala nga talaga." She said in finality while going to her bed, then she fell asleep sa sobrang pagod.

Same routine happened on the following days. Mas dumarami ang mga less fortunate na pumupunta sa chibugan para sa feeding program at natutuwa silang lahat na marami na silang napapakain at natutulungan.

It was one exhausting week for them. The feeding program ended na walang nakikitang problema. Nagsilbi na rin itong bonding moment sa kanilang anim at mas naging kilala na nila ang isa't isa. Well in Maya and Father Richard's case, they became closer to each other. Just a simple glance, smile and touch to each other has powerful effects on both of them.

Both of their minds say, "Hindi pwede 'to."

  But their hearts tell otherwise.