Part 2- Ampaian

43 3 4
                                    

Bismillah...

Kisahnya bermula begini. Aku dan kawan aku , Hanis , sekolah kat sbp kelantan. And kitorang asal Perak . Memang setiap kali nk balik Ipoh , kena naik bas la . Nak naik flight tu uhuk uhuk jauh sgt airport dari sekolah .

Kelantan cuti jumaat sabtu kan ? So khamis petang tu lepas waktu sekolah, pelajar dah dibenarkan balik. Kebanyakannya mak ayah la ambik sbb 80% budak kelantan. Sikit je orang luar ni. Huhu *sedihnya hidup

So masa tu, aku n Hanis kena naik bas malam. Bas ada 2 waktu je. Pagi n malam. Mana boleh naik pagi kan, nanti ponteng kelas pulak . *lol macam x biasa buat je waktu form4. Hahaha dah form5 tak berani nak buat perangai.

Pukul 7.30. Dah maghrib. Tinggal kitorang berdua je kt asrama. Yang lain semua dh sampai rumah dgn selamat. Sedih gilaaaaa. Dah la bas pukul 10.30 . Lambat lagi !!! Hmmm. Kitorang memang dh siap bawak turun barang . Memang tak laaaa nak naik tingkat atas. Gila kau. Jangan cari pasal maghrib2 ni.

Tiba2 aku teringat kata2 kawan lelaki aku petang tadi. "Korang elok2 la duduk kat Blok C ni *blok asrama pompuan*."
"Apasal pulak? Jgn nk reka macam lah Yazid"-kataku,geram .

"Hahaha aku dh 5 tahun kt sini. Macam2 dh aku nampak. Aku serious. Kalau nampak apa2,buat bodoh je.Jangan tegur"
Okay . Fine . Awkward.

Azan berkumandang. Well kitorang bukak tv kat ruang menonton. Bukak kuat2. Hahahaahaa penakut jugak kan. Masa tu aku n hanis tengah sidai kain kat ruang menonton tu. Sidai kat kerusi je. Malas pi ampaian.

Ruang menonton dgn ampaian ni tak dekat mana, tapi selari. Kira boleh nampak la semua benda. Tiba2 tgh syok sidai kain , aku terdengar bunyi org berlari kt ampaian. Makin lama makin kuat. Aku pandang Hanis. Aik. Muka dia biasa je. Takkan tak dgr kot? Aku amik inisiatif untuk pandang ampaian tu. Dah takda bunyi...

Tiba2, aku ternampak ada sepasang slipper. Ohhhh orang tertinggal la tu. Tapi aku rasa pelik . Bunyi org berlari tu muncul pulak. Bila aku pandang tempat slipper tu, dah takda !! Aku mengecilkan mata, ingin mencari slipper tak bertuan tu. *wushhhhhhhh* terasa darah menyirap kat muka aku. KASUT TU BERJALAN SENDIRI !!!!!!

Aku tergamam. Terkedu. Aku tarik hanis masuk dalam Bilik Pengawas kt bawah tu. "Kenapa ni weh?" , tanya hanis. Maybe tengok muka aku kecut.

"Hanis,kau eerm..kau takda dgr bunyi tapak kasut ke kat ampaian?"

"Apa kau ni. Kan kita berdua je. Takda pulak aku dengar."

Yes. Kita berdua. Itulah masalahnya. Aku mmg dh tak boleh fikir dgn waras. Lepas je solat maghrib, aku ajak Hanis pegi blok asrama lelaki. Sebabnya, ramai budak lelaki yg dari Pahang and KL ada lagi dekat asrama. Diorang balik pagi esok.

Bila sampai blok lelaki, kitorang jumpa beberapa budak Pahang. Ada Faizul and Yazid. Aku pon cerita la pasal benda yg akh nampak dan dgr . Yazid gelakkan aku. "Tu la kau. Aku cakap x percaya. Hahahaahaha padan muka. Nasib baik tapak kasut tu tak ikut kau je"

K fine . Tapi yg aku tak faham dan tak puas hati , kenapa Hanis tak dengar ? Kenapa aku je? Kenapa selalu aku yg kena hadapi benda mcm ni? Why always me?

Thank god. memang satu kelegaan bila dah sampai Ipoh. Pukul 4.30 pagi sampai kat terminal bas.

Sebagai senior asrama korang, sebenarnya benda2 mcm ni tak boleh nak elak. Tapi ingat, jangan takut sgt , tapi jgn berani sgt. Jaga hati jaga iman gais.

Sorry kalau bosan. Tapi memang ni la yg terjadi kt aku.
Xoxo, sharfa 😘

'Hantu' Asrama Where stories live. Discover now