Πως μπορεις να ξεπερασεις εναν παλιο σου ερωτα και εναν νυν εγωισμο; Αραγε η αγαπη τοσο δυνατη οσο ειναι μια φιλια;
Οι ηρωες μας ο Αλεξης και η Αννα ειναι δυο απλοι ανθρωποι οι οποιοι ζουν κανονικα. Δυο νεοι ανθρωποι που εχουν ολοι την ζωη μπροστα τ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το σχολικό ωράριο είχε μόλις ξεκινήσει. Η Άννα απολάμβανε την πρώτη ώρα, διότι είχαν γυμναστική και της αρέσει πάρα πολύ, αφού η ίδια ασχολείται με το polo. Η καθηγήτρια τους τους έχει βάλει να κάνουνε δέκα κύκλους γύρω από το σχολείο. Όταν τελείωσαν είχαν κουραστεί όλοι πολύ και σαν << από μηχανής Θεός>> χτυπάει το κουδούνι για διάλειμμα και όλοι σέρνουν τα πόδια τους μέχρι το τοιχάκι το οποίο απήχε από εκεί που βρίσκονταν τρία μέτρα.
Στην πορεία όμως αυτή η Νικολέτα η κολλητή της Άννας θυμάται ότι πρέπει να πάρει το απουσιολόγιο, έτσι λοιπόν τρέχει προς το γραφείο της γυμνάστριας για να προλάβει πριν κλειδώσει τη πόρτα. ήταν ένα μικρό δωματιάκι στο ισόγειο που πλάι του υπήρχε μία σκάλα που οδηγούσε κατευθείαν στις αίθουσες της Ά Γυμνασίου.
Η Άννα σκεπτόμενη το πρωινό συμβάν προχωρούσε στο τοιχάκι, ώσπου ένα άκουσμα την σταμάτησε ήταν εκείνος, εκείνος ο όμορφος νεαρός που τόσο πολύ ήθελε να τον δει και να τον αγκαλιάσει σφιχτά. Εκείνος την κοιτούσε με ένα βλέμμα το οποίο όσο και να μην ήθελες να το κοιτάξεις ήταν τόσο δελεαστικό, τόσο ερωτικό. Αχ...μακάρι να μην σταματήσει να την κοιτάζει με αυτό το βλέμμα ποτέ. Εκείνος της χαμογέλασε και της πρότεινε να κάτσουν στο τοιχάκι οι δυο τους και να συζητήσουν τα νέα τους. Από την άλλη το κορίτσι φάνηκε πρόθυμη και έτσι αυτός άρχισε τη κουβέντα λέγοντας:
<<Ξέρεις από το πρωί ανυπομονούσα να σε δω, ανυπομονούσα να χτυπήσει το κουδούνι για να έρθω να δω αυτό το υπέροχο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη και αυτά τα καταπράσινα μάτια που δεν μπορείς να τους αντισταθείς με τίποτα>>.
Εκείνη ξαφνιασμένη από τα ποιητικά του λόγια είπε:
<Και αν αυτά τα καταπράσινα μάτια θέλανε να δούνε αυτόν τον όμορφο νεαρό;>>
Το αγόρι χαμογελώντας της αποκρίθηκε:
<<Εεε τότε αλλάζει το πράγμα...>>
Κι όλο θέληση έσκυψε λίγο παραπάνω, την πλησίασε, πήγε πίσω από το αυτί της τα μαλλιά της και...
