GÜNLÜK

Nedensiz

minik bir kız çocuğunun yüreği kadar masum..büyük bir adamın elleri kadar güçlü olan sevgim bile kurtaramıyor beni. bir zamanlar severdim hayatı şimdi pek değeri kalmadı gözümde..seni tanıdığımdan beri zevk almam gerek oysa hayattan alamıyorum..evet. aşığım,seviyorum hem de uğruna ölecek kadar ama aşk iki kişilik değil mi? tek başıma yaşayamıyorum..taşıyamıyorum bu yükü yardım et yalvarırım..al bu yükün birazını benden,paylaşalım..her şeyi

hayatı paylaşalım

sevgiyi paylaşalım

aşkı paylaşalım

hatta ömrümüz yeterse,

bir evi paylaşalım

yardım et yıldızlarından öptüğüm..yardım et

Hayat bir oyun derdi büyükannem çocuk aklı işte 'oynayalım o zaman' derdim gülerdi..'öyle değil Derin'im' derdi. 'peki nasıl' der büyük bir merakla dinlerdim. Başlardı anlatmaya;
'Sen ona gülersen o da sana güler. Bir ayna gibi aynı ama oyun şeklinde. Yani aşık olman gerekir Derinim. Aşk mutluluktur. Mutlu olursan her şeyin düzgün gider ama eğer Mutlu olmazsan her işin batar bunun için de aşık olmak gerekir' derdi. İnanmazdım saçma gelirdi. Haklıydı belki de bilemiyorum..
Büyükanneme demek istediğim tek bir şey
"Aşık oldum büyükanne!"
Eğer diyebilseydim derdim. Ama diyemem. Ölmüş birinin ardından konuşsanız dahi duyamaz değil mi?
Her neyse
...
Bazen tek kelime yetiyor seni kendime anlatmama özlüyorum seni. Geceleri kafamı koyduğumda adını sayıklıyorum yıldızlara.
Umursamazdım önceden yıldızları ta ki gözlerinin yıldızlar gibi parladığını hissedip görene kadar. Özledim bir tanem.. Hiç özlemediğim kadar özledim.
Ne de güzel söylemiş Nazım Hikmet;
Şuan yanında olmak isterdim ama değilim sen ordasın ve orası ne kadar şanslı olduğunu bilmiyor
Ne de güzel açıklamış değil mi?
••••