Oh Luhan's Revenge ; hunhan

10| Overdose

KRIS' POV

" Kris? " Nilingon ko siya.

" Sorry brad pero hindi ko siya nakita eh, wala ba siya sa kwarto niyo? " Matagal itong nakasagot at seryosong tinitingnan ang paligid ko para bang may hinahanap ito at ibinalik na kaagad ang tingin saakin na nakangiti. Plastikan.

" Ahh ganun ba? Sige brad labas na ako sumunod ka na kakain na tayo ng breakfast sa baba. " Tumango lang ako at dumiretso na sa baba. I'llbe back to you Luhan.

-

LUHAN'S POV

Nagbilang ako 1 to 100 bago lumabas ng banyo. Tumingin-tingin ako sa kaliwa at kanan kung meron bang tao pero wala na yata nasa baba na yata silang lahat at kumakain na at ako na lang yung kulang...fuck! Baka magtataka si Sehun bat ang tagal kong bumaba!

Dali-dali akong nag bihis at nag panik na pababa at saktong pag dating ko sa dining room ay kumakain na silang lahat at napatigil silang lahat sa pagkain at napatingin saakin. Ako na nga lang yung kulang dahil bakante pa yung katabing upuan ni Sehun.

" I'm sorry I'm late naligo pa kase ako. " Pagrarason ko at umupo na sa tabi ni Sehun. May nararamdaman akong mali. Napatingin ako sakanya at sa kamay niya na mukhang mababali na niya yata yung spoon na hawal niya.

" S-sehun..." tawag ko sakanya, di niya ako pinansin at nakaharap lang ito sa pagkain nito.

" Hoy Sehun pare kanina ka pa nakatingin diyan sa pagkain mo kumain ka na. " Doon lang natauhan si Sehun ng magsalita si Kai. Pilit itong ngumiti at nagsimula nang kumain. Ang weird. Parang may mali talaga eh...

Pagkatapos naming kumain ay nagkwentuhan kami sa sala at nanood ng movie at pagkatapos nun ay napagdesisyunan na nilang umuwi.

Kumakaway ako sakanila at hindi parin inaalis ng mga mata ko ang sasakyan hanggang sa mawala ito sa paningin ko. Papasok na sana ako sa kwarto ko ng may biglang humablot sa buhok ko ng napakalakas.

" Aray! Ano ba! "

" TANGINA MO TALAGA HA?! HINDI KA PA TALAGA NAKUNTENTO SAKEN AT NAKIPAGLANDIAN KA PA SA KAIBIGAN KO?! PUTANGINA MO TALAGA! " Nagulat na lang ako ng may bigla siyang kinuha at sinampal iyon sa mukha ko. Ang sakit...ang sakit-sakit...

" Tama na! Hindi ko alam ang pinagsasabi mo! " Sigaw ko na mas lalong ikinagalit niya.

" At sumisigaw ka na ngayon ha?! Wala kang karapatan na sigawan ako! " At sinampal niya na naman ako sa mukha. Napaiyak na ako. Pagod na pagod na ako...pagod na pagod na sa pang aabuso niya saken na umabot na sa punto na ayaw ko na siyang makita pa at gusto ko na siyang ipakulong sa mga pinangagawa niya saken.