Waarom ik?

Deel 1

                   maandag
Ik weet het nog zo goed, Die ene dag van 20 april 2014. Mijn moeder riep me omdat ik bijna te laat was voor school, ik rende de trap af en deed de deur open. Ik rende zo snel ik kon naar de bus. Misschien toch iets te snel want ik struikelde precies bij het stoepje van de bus, en toe gebeurde het... Mijn been deed zo veel pijn dat ik er niet meer op kon staan. Met veel geluk kwam er net een vrouw aanlopen die ik kende, het was overbuurvrouw Truss die ook de bus moest nemen naar haar werk. Ze belde mijn moeder en die kwam 5 minuten later aanrennen. Ze bracht me met moeite naar huis en belde de school dat ik vandaag niet zou kunnen komen omdat ik heel veel last had van mijn been. Jammer genoeg mocht ik niet tv kijken of zo iets maar moest ik naar de dokter die een röntgenfoto wilde maken waar ik niet zo blij mee was want dan moest ik weer het helen ziekenhuis doorlopen ter wel  ik dat niet zo gemakkelijk kon. Na 20 minuten lopen waren we er dan eindelijk. De foto werd gemaakt en dat deed ontzettend veel pijn doordat ik allemaal pijnlijke bewegingen moest maken. Maar toen kwam het... We moesten weer helemaal terug naar de vorige kamer, maar dit keer had ik geluk want de dokter had een rolstoel geregeld. Toen waren we er binnen 10
Minuten. Toen we 1 uur later naar de foto's konden kijken zagen we dat mijn been gebroken was en dat ik 3 weken in het gips zou zitten. Dat betekende dus geen volleybal meer en geen dansen. Maar wel veel tv kijken en met de auto worden gebracht naar school, verwent worden en ga zo maar door. Toen mijn moeder en ik thuis kwamen waren mijn vader, broer en zus al weer terug van school. Mijn vader had pizza besteld {omdat hij zelf niet zo goed kon koken} en daarom aten we pizza. Ik had pizza Hawaii, mijn vader en zus een pizza Margherita  en mijn moeder en broer een salami. Door dat stomme gips moest ik met bijna alles geholpen worden zoals met de trap op en af, mijn kleding uit en weer aan doen, douchen en nog veel meer. En wat dan nog het grootste probleem was dat ik door dat gips niet kon slapen omdat het gewoon super irritant is.

  Dinsdag
Toen ik wakker werd wist ik dat er iets was, maar wat.. Dat wist ik niet meer. Toen horden ik mijn moeder richting mijn kamer lopen en deed de deur open. Ze vroeg; en, heb je een beetje goed geslapen na wat er allemaal is gebeurt gister? En toen bedacht ik het me weer, ik had mijn been gebroken. Meteen was mijn dag weer helemaal verprutst, en nog meer toen ze zei dat ik gewoon naar school moest gaan. Mijn moeder hielp me uit bed te komen en bracht me naar de keukentafel. Ik smeerde mijn brood en mijn moeder bracht me weer naar boven. Ze hielp me met aankleden en ga zo maar door. Toen ik eindelijk beneden was had mijn vader mijn tas al in gepakt, mijn moeder pakten de auto sleutels en ik deed mijn jas aan. Toen we uiteindelijk op school kwamen, kwamen mijn vriendinnen naar mij toe gerent. Ze vertelde dat ik echt geluk had dat ik niet naar school hoefde, en toen vertelde ik mijn verhaal en ook dat ik liever toch naar school was gegaan. Toen de bel was gegaan renden iedereen naar binnen, behalve mijn vriendinnen en ik. We wachten tot iedereen naar binnen was en toen gingen wij pas naar binnen.
Toen de les Nederlands afgelopen was hadden we pauzen. Mijn vader had geld in mijn tas gedaan zodat ik iets in de kantine kon kopen. Toen ik om 16:00 thuis kwam ging ik gelijk aan mijn huiswerk en dat had ik zo af. Gelukkig maar want het eten was net klaar. We aten spaghetti en daarna gingen we met zijn 5e tv kijken. Toen het 21:00 was ging ik naar boven, waar mijn moeder me weer mee moest helpen en toen ik uiteindelijk in bed lag om 21:45 viel ik als een blok neer. Ik had nog geen idee wat er de volgende dag kon gebeuren....

Woensdag
Lisa,Lisa zo riep me moeder me om 6:00 s'ochtend wakker. Ze hiep me uit bed te komen en bracht me naar papa's en mama's kamer. Daar stonden mijn zus en broer ook al en toen zag ik papa liggen. Hij ademde heel zwaar en het voelde niet goed. Mijn moeder belde 112  en die waren er binnen 20 minuten.
Mijn vader werd naar het ziekenhuis gebracht en mijn moeder ging mee. Ze zei dag mijn zus de baas was en dat we naar naar moesten luisteren. Toen mijn vader en moeder weg waren gingen wij op de bank zitten. We konden alle 3 niet slapen dus ging mijn zus thee zetten. Uiteindelijk lagen we om 8:00 in bed, gelukkig had ik pas on 12:00 school. Toen ik om 11:30 wakker werd gemaakt door mijn zus keel ik op de klok, het was al half 12 en om 12 uur begon mijn eerste les. Ik riep: schiet op, ik moet naar school! Mijn zus zei geruststellend dat ik niet naar school hoefde. Gelukkig! Mijn moeder zou pas rond 17:00 thuis komen en het was nu 12:00. We gingen als eerst afwassen, gelukkig kon ik niet mee helpen omdat ik niet op mijn benen kon staan. Dus ging ik naar mijn kamer. Ik zetten de cd speler aan en ging een spelletje spelen op mijn telefoon. Toen mijn zus mij om 15:00 riep {zo lang had ik muziek geluisterd en op mijn telefoon gezeten} ze zei dat we klusjes moesten gaan doen zodat ze trots op ons zou zijn. Mijn broer en ik vonden het een goed plan en we gingen aan de slag. We waren precies op tijd klaar. We gingen tv kijken en toen mijn moeder om 17:20 aankwam was ze verbaast. WOUW!! Wat mooi. Ze ging naast ons zitten en pakten iets uit haar tas, het was chinees!! We mochten voor 1x op de bank eten en ik ging gelijk daarna naar bed. WELTRUSTEN!